Nieuws

Interregionale mobiliteit blijft laag, maar is belangrijker dan ooit. Met een krappe Vlaamse arbeidsmarkt, de beperking van de werkloosheid in de tijd en minder mogelijkheden voor economische migratie, is het samenwerkingsakkoord tussen Vlaanderen en Wallonië een belangrijke eerste stap. Het engagement moet zich nu ook snel vertalen in ambitieuze doelstellingen.

De overheid wil tegen 2030 100.000 langdurig zieken opnieuw aan het werk. Een noodzakelijke ambitie, want richting 2030 evolueren we richting 700.000 langdurig arbeidsongeschikten en uitgaven die de huidige 14,6 miljard euro per jaar ruim overstijgen.

“Als je als ondernemer wil groeien, moet je kunnen rekenen op je team. Dat is niet vanzelfsprekend, zeker niet in een ambachtelijke niche zoals de onze.”

“Inzetten op welzijn is bij ons nooit een reactie op uitval geweest. Het zit ingebakken in wie we zijn.”

Als Vlaanderen en België echt internationaal talent willen aantrekken én behouden, dan moet het arbeidsmigratiebeleid dringend sneller, slimmer en soepeler worden. Zoniet lopen we het risico dat hooggeschoold internationaal talent onze buurlanden boven ons zal verkiezen. 

Het is zover, de individuele beroepsopleiding (IBO) zal er vanaf 1 januari 2026 anders uitzien. De succesformule van weleer krijgt nieuw leven ingeblazen door de IBO opnieuw aantrekkelijker te maken voor werkgevers en werkzoekenden. 

De flexijobs liggen onder vuur, alweer. Terwijl ze voor 230.000 mensen en duizenden bedrijven welgekomen zijn, dreigen ze een budgettair slachtoffer te worden in de zoektocht naar extra inkomsten voor de overheid.

We hadden al veel in huis, maar misten een kapstok. Voka Welt bracht daar structuur in.”

België telt vandaag meer langdurig zieken dan werklozen. Willen we de werkzaamheidsgraad optrekken naar 80%, dan is dit dossier cruciaal.

De beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd is sinds lang een vraag van de Vlaamse bedrijfswereld. Zal het beleid de rol van ondernemingen aanmoedigen of fnuiken? 

Voka neemt kennis van de maatregelen die de federale meerderheidspartijen eind vorige week en afgelopen nacht goedkeurden. De meerderheid houdt woord en voert structurele hervormingen door die werden beloofd in het regeerakkoord.

Met het actieplan ‘Vlaanderen Werkt’ bereiden Vlaams minister van Werk Zuhal Demir en de VDAB zich voor op de zonet gestemde beperking van de werkloosheid in de tijd. 

In deze FAQ geven we antwoorden op tien meest gestelde vragen in het kader van loontransparantie.

De stad Gent en Unia plaatsten zich vorige week, nadrukkelijk in de schijnwerpers door enerzijds het inzetten van praktijktesten en anderzijds het officieel in gebreke stellen van 90 werkgevers. Dit was het gevolg van een test met bijna 2.000 fictieve sollicitaties verspreid over een kleine 800 organisaties.  

Nu ook het volwassenonderwijs gevat wordt met een besparing in navolging van andere maatregelen zoals het Vlaams OpleidingsVerlof (VOV), wordt het debat gevoerd over de zogenaamde hobbyopleidingen en ten gronde over zin en onzin van levenslang leren en wat daarin prioritair is. Dat debat is hoogst nodig in een context van een slabakkende economische groei, krapte op de arbeidsmarkt, langer werken en dit in combinatie met een economie die voortdurend verandert door digitalisering en verduurzaming.  

“Ik geloof sterk in verandering door verbinding. Pas als mensen zich gezien en gehoord voelen, kan je echt vooruit.”

Met de geplande beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, wordt activering urgenter dan ooit. 

"HR en inclusie? Dat is bij ons geen project. Dat zit ingebakken in wie we zijn.”

“Groeien als bedrijf betekent investeren in de groei van je mensen. Dat vraagt om vertrouwen, gerichte begeleiding en de durf om uit de comfortzone te stappen.”

‘Als we in Vlaanderen niet toelaten dat arbeidskrachten uit India, Brazilië of Mexico legaal in onze bedrijven aan de slag gaan, dan ontzeggen we onszelf economische groei en doen we onze buurlanden een cadeau. Dat de Vlaamse regering arbeidsmigratie verder wil inperken, is onbegrijpelijk’, schrijft Hans Maertens, de topman van Voka. 

Ambachtelijke opleidingen zoals molenaar of potten bakken zitten vandaag in de lift. Ze spelen in op de wens naar creativiteit en de zin iets te doen met de handen  en dit  als tegengif op een stressvol bestaan en een druk hoofd. De passie siert de cursist die graag exotische talen wil leren, aan zijn eigen koersfiets wil sleutelen of  zijn renovatieproject zelf in handen wil nemen. Maar is er evenveel passie voor de opleiding die bijdraagt aan de job en de loopbaan? Of is dit toch vooral een zaak van moeten en dus liefst van de overheid en de werkgever die het maar moeten organiseren en vooral financieren? Bij voorkeur dan nog tijdens de werkuren.

De nieuwe federale legislatuur hervormt vrij ingrijpend het arbeidsmarktbeleid met nieuwe en oude, heropgeviste voorstellen. Eén daarvan betreft de activering van het ontslagrecht die inmiddels voor de 5de keer op tafel belandt. De achterliggende idee is dat mensen die ontslagen worden, best zo snel als mogelijk elders weer aan de slag gaan en dat ze daarin moeten geholpen worden via ‘inzetbaarheidsbevorderende’ maatregelen. In concreto gaat het dan vooral om opleiding en begeleiding richting een nieuwe job. Het is een van de pijlers waarop het concept flexicurity leunt: flexibiliteit én zekerheid bieden aan werkgevers en werknemers. De vraag is: hoe ver reikt de rol van de werkgever?

Voka formuleert beleidsaanbevelingen in nieuwe expertenpaper

Witte rook rond de tijdelijke besparing voor schooljaar 2025-2026 in het Vlaams Opleidingsverlof (VOV). Een regeling waarbij werknemers tijdens het werk tijd vrij krijgen om een opleiding naar keuze te volgen, met behoud van loon tijdens hun afwezigheid.