Een SERV-rapport van eind vorig jaar toont aan dat werkbaar werk en mentaal welbevinden bij jonge werknemers erop achteruitgaan. Om deze gemotiveerde talenten inzetbaar te houden, is er werk aan de winkel volgens dr. Gretel Schrijvers, CEO van Mensura.
Het werkbaarheidsrapport van jonge Vlaamse werknemers (tussen 18 en 35 jaar) verschilt steeds minder van dat van hun ‘oudere’ collega’s. Dat betekent dat deze groep werknemers moet inleveren op hun betere uitgangspositie voor werkbaar werk, aldus de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV). De indicatoren voor werkbaar werk die onder de loep genomen zijn, zijn werkstress, motivatie, werk-privébalans en leermogelijkheden.
“De werkstress en burnoutsymptomen van jonge werknemers liggen nu in lijn met die van ‘oudere’ werknemers, terwijl dat vroeger niet het geval was.”
Dr. Gretel Schrijvers CEO Mensura group
Vier op vijf gemotiveerd
Laten we beginnen met het goede nieuws. Uit het werkbaarheidsrapport 2023 blijkt dat 52,5% van de jonge werknemers een werkbare job heeft zonder knelpunten. Vier op vijf jonge werknemers is gemotiveerd aan de slag. Ook de balans tussen werk en privé zit bij het merendeel goed (86,8%), net als de leermogelijkheden op het werk (90,6%). Toch mogen die cijfers er geen twijfel over laten bestaan. Er is wel degelijk sprake van achteruitgang. Ruim 1 op 3 werknemers tussen 18 en 35 ervaart werkstressklachten. 13% vertoont symptomen van burn-out. Dat betekent dat werkstress en burn-outsymptomen nu in lijn liggen met die van ‘oudere’ werknemers, terwijl dat vroeger niet het geval was. Nood aan kentering Als een werkzaamheidsgraad van 80 procent het streefdoel is, dan kunnen we het ons niet veroorloven om deze jonge gemotiveerde (!) talenten te verliezen. Hoe kunnen we de tendens van afkalvende werkbaarheid dan kenteren? Werkgevers hebben geen andere keuze dan resoluut in te zetten op (onder meer) het mentaal welzijn van alle – en dus ook jonge – werknemers. Het blijft een opmerkelijk pijnpunt dat werknemers die nood hebben aan een vertrouwelijk gesprek vaak niet weten bij wie ze terechtkunnen. Regelmatig en duidelijk communiceren over wie de vertrouwenspersonen zijn in de organisatie of hoe er contact kan worden opgenomen met de psychosociaal preventieadviseur zijn no-brainers. Aanvullend kunnen er ondersteunende programma’s worden aangeboden zoals een Employee Assistance Program. Die komen met een prijskaartje, maar aandacht voor (mentaal) welzijn wordt een van de onderscheidende troeven op het vlak van employer branding. Onontwarbaar verweven Dat ondernemingen veel leerkansen bieden aan (jonge) werknemers is uitstekend nieuws. Maar alle heil verwachten van persoonlijke opleidingen rond veerkracht en stress of timemanagement is een dood spoor als ook de werkcontext niet kritisch wordt bekeken. Tegelijk is het onrealistisch om te verwachten dat werkgevers de volle verantwoordelijkheid nemen voor het mentale welzijn van hun medewerkers. Het belang van een gezonde leefstijl en persoonlijke discipline (voeding, slaap, bewegen, alcohol, deconnectie etc.) vallen niet te onderschatten. Welzijn is onontwarbaar verweven met werk én privé.
Vier op vijf gemotiveerd
Laten we beginnen met het goede nieuws. Uit het werkbaarheidsrapport 2023 blijkt dat 52,5% van de jonge werknemers een werkbare job heeft zonder knelpunten. Vier op vijf jonge werknemers is gemotiveerd aan de slag. Ook de balans tussen werk en privé zit bij het merendeel goed (86,8%), net als de leermogelijkheden op het werk (90,6%). Toch mogen die cijfers er geen twijfel over laten bestaan. Er is wel degelijk sprake van achteruitgang. Ruim 1 op 3 werknemers tussen 18 en 35 ervaart werkstressklachten. 13% vertoont symptomen van burn-out. Dat betekent dat werkstress en burn-outsymptomen nu in lijn liggen met die van ‘oudere’ werknemers, terwijl dat vroeger niet het geval was.
Nood aan kentering
Als een werkzaamheidsgraad van 80 procent het streefdoel is, dan kunnen we het ons niet veroorloven om deze jonge gemotiveerde (!) talenten te verliezen. Hoe kunnen we de tendens van afkalvende werkbaarheid dan kenteren? Werkgevers hebben geen andere keuze dan resoluut in te zetten op (onder meer) het mentaal welzijn van alle – en dus ook jonge – werknemers. Het blijft een opmerkelijk pijnpunt dat werknemers die nood hebben aan een vertrouwelijk gesprek vaak niet weten bij wie ze terechtkunnen. Regelmatig en duidelijk communiceren over wie de vertrouwenspersonen zijn in de organisatie of hoe er contact kan worden opgenomen met de psychosociaal preventieadviseur zijn no-brainers. Aanvullend kunnen er ondersteunende programma’s worden aangeboden zoals een Employee Assistance Program. Die komen met een prijskaartje, maar aandacht voor (mentaal) welzijn wordt een van de onderscheidende troeven op het vlak van employer branding.
Onontwarbaar verweven
Dat ondernemingen veel leerkansen bieden aan (jonge) werknemers is uitstekend nieuws. Maar alle heil verwachten van persoonlijke opleidingen rond veerkracht en stress of timemanagement is een dood spoor als ook de werkcontext niet kritisch wordt bekeken. Tegelijk is het onrealistisch om te verwachten dat werkgevers de volle verantwoordelijkheid nemen voor het mentale welzijn van hun medewerkers. Het belang van een gezonde leefstijl en persoonlijke discipline (voeding, slaap, bewegen, alcohol, deconnectie etc.) vallen niet te onderschatten. Welzijn is onontwarbaar verweven met werk én privé.
