Rijzen jouw haren ook te berge bij de voortdurende infantilisering van de publieke opinie door de pers?
Goede journalistiek neemt de rol op van verslaggever, duider en contextbrenger. Jammer genoeg zien we vandaag te vaak het tegendeel. Opinies worden verpakt als feiten, headlines zijn ontworpen om te choqueren in plaats van te verhelderen en context of historiek wordt amper nog aangereikt. Het resultaat is een samenleving die niet verrijkt wordt, maar verarmt omdat nuance en verbondenheid wijken voor conflict en simplificatie.
Voor ondernemers is dit geen ver-van-mijn-bedshow. Bedrijven varen wel bij stabiliteit, vertrouwen en gedeelde feiten. Polarisatie maakt management en beleid grilliger, samenwerking moeilijker en reputatiemanagement riskanter. Een pers die olie op het vuur gooit, schept onzekerheid en verdeeldheid. Een pers die daarentegen argumenten, context en historiek aanreikt, kan juist verbinden en constructief debat mogelijk maken.
Helaas overheerst vaak de logica van clicks en snelheid. Nieuws wordt gereduceerd tot zwart-wittegenstellingen, schandalen krijgen eindeloze aandacht en complexe thema’s worden versimpeld tot hapklare emoties. De vraag lijkt niet langer: “Wat moeten mensen weten?” maar: “Waar klikken ze op?” Het resultaat is een publieke ruimte waarin extreme standpunten meer aandacht krijgen dan redelijke compromissen en waarin mensen elkaar steeds moeilijker begrijpen.
Het is tijd dat de pers haar rol als verbinder weer ernstig neemt.
Bert Mons, Gedelegeerd bestuurder
De gevolgen zijn zichtbaar: erosie van vertrouwen in media, versterkte polarisatie tussen groepen en een democratisch debat dat meer weg heeft van een bokswedstrijd dan van een zoektocht naar oplossingen. Als we dit laten betijen, riskeren we een samenleving waarin feiten hun verbindende kracht verliezen. Dat is niet enkel een probleem voor politici of journalisten, maar voor iedereen die afhankelijk is van stabiliteit en samenwerking – en dus ook voor ondernemers.
De oplossing ligt niet enkel bij journalisten, maar de pers draagt een verpletterende verantwoordelijkheid. Zij bepaalt immers welke verhalen worden verteld, welke woorden worden gekozen, welke context wordt gegeven en welke niet. Het antwoord kan niet zijn: nog meer opinies, nog meer simplificatie, nog meer verontwaardiging. Het antwoord moet zijn: terug naar volwassen journalistiek. Verslaggeving die eerlijk is over onzekerheden, die fouten corrigeert, die meerdere perspectieven belicht en de lezer toelaat zelf conclusies te trekken.
Ook onderwijs en mediageletterdheid spelen een rol. Burgers moeten leren kritisch lezen, feit en opinie onderscheiden en begrijpen dat nuance geen zwakte is maar een teken van volwassenheid. Ondernemers kunnen hierin steun bieden, door in hun eigen communicatie transparantie en zorgvuldigheid voorop te stellen en door de waarde van een constructieve publieke sfeer te onderstrepen.
De kernvraag blijft: verrijken we het debat, of verstrakken we het? Als ondernemers weten we dat bouwen enkel lukt wanneer er vertrouwen is. Dat geldt ook voor onze samenleving. Daarom is het tijd dat de pers haar rol als verbinder weer ernstig neemt: geen olie op het vuur, maar zuurstof voor een gesprek dat verdiept in plaats van verhardt.
Alleen dan kan journalistiek opnieuw bijdragen aan een maatschappij die volwassen genoeg is om verschillen te dragen en verstandig genoeg om samen oplossingen te zoeken.
