Wat als je tien jaar lang vasthoudt aan een idee waarvan de realisatie volledig op jouw schouders rust? Wat als je elke tegenslag beantwoordt met nog meer doorzetting? Voor Ashkan Joshghani, solo-founder van Exoligamentz en afgestudeerd dierenarts, was er nooit een plan B. “Iets creëren wat nog nooit eerder is gedaan en daarmee een bestaand probleem effectief oplossen, dat is wat me drijft.” Vandaag staat hij klaar om België als één van de 200 landen te vertegenwoordigen op de wereldfinale van de Entrepreneurship World Cup, met een innovatief sportproduct dat begon als een frustratie op de mat.
Blessure als vonk
De kiem voor Exoligamentz werd gelegd in 2013, toen Ashkan als student diergeneeskunde voor het eerst een Braziliaanse jiu-jitsu-mat betrad. “In het begin was het gewoon nieuwsgierigheid,” vertelt hij. “Maar al snel werd het een echte passie.” Die passie bracht echter ook risico’s met zich mee. “Na zes maanden scheurde ik twee collaterale ligamenten in mijn vingers. Toen besefte ik: dit is geen spelletje meer.”
Zijn medische achtergrond zorgde ervoor dat hij het letsel meteen met andere ogen bekeek. “Ik kon het niet meer los zien van de gevolgen op lange termijn. Mijn eerste gedachte was: wat betekent dit voor mijn handen, voor mijn toekomst als chirurg?” Die confrontatie met de mogelijke gevolgen van herhaald letsel bracht een belangrijke realisatie. “Ik begreep ineens dat mijn handen mijn belangrijkste instrument zijn. Dat inzicht werd mijn intrinsieke drijfveer.”
Tape, frustratie en een blanco blad
Waar anderen misschien zouden afhaken, deed Ashkan het tegenovergestelde. Hij begon te graven in de medische literatuur en verdiepte zich opnieuw in de anatomie, dit keer niet voor honden of katten, maar voor zijn eigen vingers. Al snel ontdekte hij hoe beperkt de bestaande oplossingen waren. “Sporttape komt los zodra je zweet. Het is frustrerend, tijdrovend én foutgevoelig,” zegt hij. “Je doet je best om het correct aan te brengen, maar het faalt net wanneer je het nodig hebt.”
© Fotografie Farah Lieten
Hij experimenteerde intensief met verschillende tape-technieken, variërend in druk, hoeken en patronen. Toch bleef hij ontevreden. “Correct intapen is een kunst op zich. En als je het niet goed aanbrengt bij een blessure, kan het de schade verergeren. Soms stond ik minutenlang te tapen, om dan tijdens de opwarming alles al te verliezen. Dan vraag je je af: moet dit echt het beste zijn wat we hebben?”
Die frustratie bleef hem achtervolgen. Tijdens de blokperiodes, wanneer hij zijn bioritme omdraaide en 's nachts studeerde, begon hij in alle stilte te tekenen. “Ik tekende op een blad papier met het skelet van een hand.” zegt hij. “Eerst ging het om de ondersteuning en vorm, hoe iets rond een vinger zou kunnen passen. Later begon ik te denken: hoe behoud je bewegingsvrijheid én steun?” Het bleef lang bij ruwe schetsen, maar de kiem was gelegd.
Er was geen precedent, geen pad om te volgen, dus maakte ik het zelf.
Ashkan Joshghani, solo-founder van Exoligamentz
Tegen de stroom in
Het duurde meerdere jaren voor zijn idee serieus werd genomen. Ashkan stapte naar professoren en naar TechTransfer van Universiteit Gent (UGent), telkens met zijn schetsen in de hand. De reacties waren vriendelijk, maar gereserveerd en sceptisch. "Ik botste als student op onbewandeld terrein,” vertelt hij. “Er was geen precedent, geen pad om te volgen, dus maakte ik het zelf.”
Na tal van mails en gesprekken, overtuigde hij Techtransfer om als student een onderzoeksprojectvoorstel in te dienen bij het Industriaal Onderzoeksfonds (IOF) met Prof. Van Langenhove (Centrum voor Textieltechnologie, UGent) als promoter. Het onderzoeksproject had als doel de technische haalbaarheid van een textiel-exoskelet te onderzoeken. De eerste poging werd afgewezen. Na 2,5 jaar volhouden, herschrijven en argumenteren kwam alsnog de goedkeuring. "Op dit moment was de precedent gelegd: ik werd in 2017 de eerste student-ondernemer die een unieke samenwerking met UGent opzette.”
Itereren tot het schuurt
In de jaren die volgden, bouwde Ashkan meer dan honderd prototypes: "Ik testte ze steeds zelf, en op specifieke momenten ook op andere sporters." Steeds opnieuw verfijnde hij het ontwerp, sleutelde aan materialen, onderzocht productiemethoden en hertekende het model. “Er zijn versies geweest waarvan ik dacht: dit is ’m. Tot het faalde. Of niet ademde. Of gewoon niet goed zat.” Als perfectionist, en zijn eigen grootste criticus, bleef hij bijsturen. Toch besefte hij op een gegeven moment: het hoeft niet perfect te zijn om waardevol te zijn. “De iPhone 1 was ook niet perfect. Maar als je blijft wachten op versie twaalf, komt er nooit iets.”
In 2025 bracht hij het eerste bèta-model uit in België. De eerste echte bevestiging kwam al eerder: in 2021, toen een Roger Gracie black belt in Londen zei dat het “beter is dan sporttape.” Toch wachtte hij bewust nog met lanceren. “Ik wist: dit is goed, maar nog niet af.” Vandaag ligt dat anders. “Nu is het sterk genoeg om te tonen dat het sporttape overtreft. En dat is een mijlpaal, voor iets waar niemand wist hoe eraan te beginnen.”
Eindelijk erkenning
Tien jaar lang leek het alsof zijn werk zich voltrok in de schaduw. Tot in juni 2025, toen Ashkan via Voka werd geselecteerd voor de Entrepreneurship World Cup (EWC). “Via Voka kreeg ik de kans om deel te nemen aan de EWC. Die selectie gaf me een duw in de rug om mijn verhaal op een internationaal podium te brengen” zegt hij. “Na al die jaren betekende die erkenning veel.”
Hij had eerder al meegedaan aan pitchwedstrijden, maar strandde in de finales steeds buiten de top. “Het publiek had ik meestal mee, maar nooit de jury” Deze keer was het anders. Hij won niet alleen een ticket naar de internationale finale, maar ook het vertrouwen van de jury. “Toen ze mijn naam riepen, was het alsof tien jaar aan twijfel ineens samensmolten tot erkenning. Voor het eerst voelde ik dat ze niet alleen het idee zagen, maar ook het traject en de visie erachter.”
Wat hem vooral bijbleef, was de juryfeedback. “Eerlijk, onderbouwd, menselijk. Geen vage opmerkingen, maar: dit is waarom je wint, en hier kun je groeien.” De overwinning bracht meer dan een prijs. “Als solo founder zit je vaak in je eigen hoofd. Het contact met de andere finalisten was herkenbaar en motiverend – ondanks onze verschillende sectoren deelden we hetzelfde pad.” Nu wacht de wereldfinale. “Ik wil daar een visie neerzetten die technisch, visueel en cultureel iets losmaakt. Geen hype. Geen praatjes.”
Toen de jury van de Entrepreneurship World Cup mijn naam riepen, was het alsof tien jaar aan twijfel ineens samensmolten tot erkenning.
Ashkan Joshghani, solo-founder van Exoligamentz
Van bèta tot wereldmerk
Exoligamentz is vandaag actief in België met een eerste betaversie op de markt. “We hebben bewust klein gelanceerd,” zegt Ashkan. “Dicht bij de gebruiker blijven en in het veld testen was cruciaal.” Tegelijk werkt hij aan een internationale uitrol en een AI-model dat handmaten voorspelt op basis van een foto. “De hand is het meest complexe lidmaat – dat vraagt precisie én creativiteit.” Ook de vormgeving krijgt aandacht: Ashkan regisseerde zelf zijn brandvideo. “Het moet technisch kloppen, karakter hebben én een verhaal vertellen.”
Zijn drijfveer? Niet business, maar creatie en impact. “Ik bouw iets dat nog niet bestond. Het leeft, groeit en leert bij.” Zijn ambitie is een merk dat zowel technisch sterk als visueel doordacht is. “Geen hype, geen shortcuts. Maar vakmanschap met lange termijnimpact.” Die missie begint voor hem bij de basis: “Onze handen. Vandaar de tagline: the future is in your hands.”
Maak kennis met de Entrepreneurship World Cup
Maak je ondernemersdroom werkelijkheid met de Entrepreneurship World Cup, een straffe pitchcompetitie georganiseerd door Voka in samenwerking met GEN-Global. Deze prestigieuze wedstrijd opent de deuren naar een wereld van ondernemerskansen en biedt jou als pre-starter, startup of scale-up een unieke kans om je ideeën te laten excelleren op het wereldtoneel.
