De bedrijfsleider: Filip Audenaert, managing director Fomicom
Voor Filip Audenaert, managing director van Fomicom, is de strijd om industriële relevantie én overleven geen theoretisch debat, maar dagelijkse realiteit. Zijn bedrijf, gevestigd in Maldegem, ontwikkelt isolatiesystemen voor de bouw en industrie, met een sterke focus op energie-efficiëntie en CO2-reductie. Toch ondervindt Fomicom hoe goedbedoelde milieuregels soms averechts werken. “We worden uitgesloten van overheidsaanbestedingen omdat we petrochemische componenten gebruiken – terwijl onze producten net helpen om de uitstoot drastisch te verlagen. Dat is pure kafka”, stelt hij scherp.
Het bedrijf levert bijvoorbeeld schuimen die koudebruggen aanpakken op plaatsen waar andere materialen tekortschieten. “Zonder onze oplossing zouden heel wat gebouwen structureel minder goed geïsoleerd zijn”, zegt Filip. “Maar door eenzijdige normen vallen we uit de boot, enkel omdat onze grondstof niet het juiste etiket draagt. Dat is ideologie boven wetenschap.”
Ook de Europese eenheidsmarkt is voor Fomicom allesbehalve één geheel. “We moeten voor elk land aparte etiketten, veiligheidsinstructies en administratieve documenten aanleveren – vaak zelfs nog op papier. In een tijd waarin alles digitaal kan, is dat ronduit absurd.”
De bijkomende complexiteit vertraagt innovatie, verhoogt de kosten en ontmoedigt export. “De Europese markt zou een hefboom moeten zijn, geen hindernissenparcours.”
Toch geeft Fomicom niet op. Het bedrijf hanteert een pragmatische vorm van duurzaamheid. “Wij investeren in PV-installaties die exact afgestemd zijn op ons verbruik. We gebruiken herbruikbare verpakkingen en recycleren intern. En we bieden oplossingen op plaatsen waar grotere installaties niet rendabel zijn. Veiligheid, flexibiliteit en energieonafhankelijkheid zijn onze troeven.”
Fomicom richt zich op niches in de industrie waar precisie en aanpasbaarheid cruciaal zijn – denk aan offshore toepassingen, industriële herstellingen of prefab in moeilijk bereikbare zones.
Volgens Filip Audenaert mist het beleid op alle niveaus voldoende voeling met die realiteit. “Er wordt zelden rekening gehouden met bedrijven die tussen de plooien vallen van het klassieke subsidie- of regelgevingskader. Wij zijn te klein voor de grote subsidies, te innovatief voor de standaardprocedures, en tegelijk net essentieel voor een duurzame toekomst.”
De Clean Industrial Deal noemt hij een veelbelovend kader, maar nog te vrijblijvend en onvoldoende afgestemd op kmo’s. “De focus ligt vaak op grote investeringen van multinationals, terwijl kleine en middelgrote bedrijven met beperkte middelen de facto de motor van innovatie zijn.”
Hij haalt het voorbeeld aan van groenestroomcertificaten waar Fomicom ooit op rekende. “Plots werd de bandingfactor (gebruikt om het aantal groenestroomcertificaten te berekenen, red.) op nul gezet, zonder overgangsmaatregel. Dat hakt erin. Je bouwt je investeringen op verwachtingen die van bovenaf worden gewijzigd. Zo verlies je vertrouwen.”
Wij moeten aan de strengste eisen voldoen, terwijl producten van buiten de EU onder mildere normen binnenkomen. En dan stelt men verbaasd vast dat Europese productie onder druk staat?”
Filip Audenaert
Filip pleit ook voor administratieve vereenvoudiging en een transparanter vergunningensysteem. “In sommige dossiers wachten we maanden op een reactie, om dan te horen dat er nog een extra advies moet komen. Die onzekerheid is dodelijk voor ondernemerschap.”
Een ander pijnpunt is de beschikbaarheid van betaalbare industriegrond. “We ontwikkelden onlangs een innovatieve thermische onderbreking voor muren, maar voor de productie hebben we bewust niet voor Vlaanderen gekozen. De grond hier is te duur, en het vergunningstraject te stroperig. Dan wijken we uit – met pijn in het hart.”
Tot slot waarschuwt Filip dat Europa zichzelf ondergraaft zolang het zijn eigen regels niet afdwingt. “Wij moeten aan de strengste eisen voldoen, terwijl producten van buiten de EU onder mildere normen binnenkomen. En dan stelt men verbaasd vast dat Europese productie onder druk staat?”
Zijn slotboodschap is krachtig en genuanceerd: “Zonder industrie geen welvaart. En zonder welvaart geen draagvlak voor klimaatbeleid. De overheid moet stoppen met bedrijven te behandelen als de oorzaak van het probleem, en ze beginnen zien als deel van de oplossing.”
