Hilde op pad met … Elke Haemelynck: van 'te enthousiast' tot ondernemer pur sang

Co-ceo Voka Oost-Vlaanderen Hilde Schuddinck ging deze maand op pad met Elke Haemelynck, die zes jaar geleden Happy Humans oprichtte.

Tekst Hilde Schuddinck – foto Nathalie Dolmans

Toen ik vijftien jaar geleden mee aan de wieg stond van het Bryo-programma in Oost-Vlaanderen, was Matthieu Voet een van de eerste deelnemers met zijn bedrijf Newance. Een jonge kerel met ongelooflijk veel ambitie én een grote liefde voor zijn jeugdvriendin Elke Haemelynck. Waar Matthieu was, zag je Elke, en omgekeerd. Netwerkevents van (Jong) Voka Oost-Vlaanderen beschouwden ze als hun datingtijd. Elke was zijn steun en toeverlaat tot hij zijn bedrijf overliet én zij een sprong waagde in het onbekende.
Elke is een happy human pur sang en laat nu net dat de naam van haar bedrijf en haar merkbelofte zijn.

Elke, je was een van mijn eerste netwerkcontacten, piepjong en het lief van … Matthieu. Ik zag ook je boeiende switch naar een eigen bedrijf.

Elke Haemelynck: “Bedankt, ik vind het een hele eer. Heel eerlijk, ik twijfelde of je wel zeker was dat je mij wou interviewen. Ik vroeg me af of ik wel iets te vertellen heb.” 

Waarom twijfel je daar in godsnaam aan?

“Omdat ik een traject heb afgelegd van medewerker naar freelancer tot ondernemer. En ik voel dat ik daarin nog altijd niet erkend word door iedereen. Het gevoel van: ‘Hier, zij heeft ook iets geprobeerd’. Dat creëert nog altijd onzekerheid.”

Dat is compleet onterecht…

“Ik besef nu ook wel dat ik er sta met Happy Humans. Dat is een bedrijf waar ik heel lang heb moeten voor battelen.” 

In welke zin?

“Vooral de tweestrijd tussen Elke Haemelynck als persoon en Happy Humans het bedrijf. Ik ben niet meer Elke de freelancer. Ik ben founder en enige eigenaar. We zijn ondertussen met een vast team van 8 personen en een zevental freelancers.” 

Is die onzekerheid een vrouwelijk trekje, denk je?

“Dat kan. Ook wel omdat mensen soms nog verwonderd zijn of zich zelfs wat spottend  opstellen naar vrouwelijke ondernemers, naar da meiske, da madammeken. Maar ik heb niet de goesting of energie om dan een feministisch discours te voeren. Vooral bij mensen waarvan ik op voorhand voel dat ze toch hun mening niet zullen bijstellen. Weet je, ik word 39, heb een gezin en een bedrijf. Je daar moeten voor verantwoorden, daar kan ik het nog lastig mee hebben. Maar ik vind wel dat we van elke persoon kunnen leren.” 

Zeker, vooral rond zelfvertrouwen opbouwen en risico’s durven nemen misschien ...

“En rond je plek innemen en er staan. Ik doe dat vooral door erover te praten met mensen die daar wat verder in staan. Ik  ga ook regelmatig langs bij een psycholoog. En ik stretch mezelf door dingen uit te proberen. Soms moet je vrij hard met je kop tegen de muur lopen.”

Ik kende eerst Matthieu, maar het was altijd ‘Matthieu en Elke’. Jullie zijn al samen sinds jullie 14. Je kwam in elk gesprek met hem aan bod. Een echt powerkoppel.

“Ik word er een beetje emotioneel van. Zelf besef je dat niet altijd, maar het is wel mooi dat je dat zegt. Wij hebben inderdaad al vele watertjes samen doorzwommen, zeker in het ondernemersleven. Toen hij zijn digital agency Newance uitbouwde, bleef ik bij ING. Vooral voor de financiële zekerheid, dat bood rust. Maar ik voelde dat ondernemersbeestje al heel hard. Bij ING deed ik altijd extra projecten. Collega’s zeiden dan: ‘Wat heb jij gedaan? Waarom? Dat moest toch niet?’ 
Ik herinner me nog goed mijn allerlaatste evaluatie. Vooraleer ik mijn ontslag gaf, kreeg ik de volgende feedback op papier: ‘Jij bent te enthousiast voor deze functie.’  Dat was mijn trigger om te vertrekken, en om die feedback als een kracht te gebruiken. Op het moment dat Matthieu zijn bedrijf verkocht in 2019, startte ik met Happy Humans.” 

Wat doet Happy Humans concreet?

“Onze missie is bedrijven helpen betere werkgevers te worden door te luisteren naar hun medewerkers. En dat luisteren vertaalt zich in een medewerkersbevraging. Zowel via survey als via luistergroepen, een-op-eengesprekken. En daarna zorgen we ervoor dat het bedrijf iets doet met die data. Want we maken pareltjes van rapporten, maar daarna moet je de bedrijven echt bij de hand nemen om acties op te maken en uit te rollen. Als daarna medewerkers ons feedback geven dat ze geen reden meer zien om te vertrekken en ze opnieuw gemotiveerd zijn, dan zijn we in ons opzet geslaagd. En zo hou je als bedrijf ook meer kennis in huis.”

En dat deed je oorspronkelijk als freelancer?

“Ja, vooral het kwalitatieve onderzoek via gesprekken, maar dat businessmodel was totaal niet schaalbaar. Toen brak corona uit en dat heeft mij uitgedaagd. Ik heb letterlijk een paniekaanval gekregen. Matthieu zei: ‘We redden het wel’. Ik ben dan beginnen bouwen aan digitale bevragingen. En – I kid you not – door webinars met Voka te doen in corona, ben ik mega uit de startblokken geschoten.”

Oh, dat wist ik zelfs niet.

“Jullie waren een van de eersten die zijn gestart met online opleidingen.  Ik kreeg een belletje van je collega Regine Vyverman met de vraag of ik iets wou opzetten rond het welzijn van medewerkers in corona. Ik zei onmiddellijk ja, dat gaf zo’n boost. Dat waren webinars voor honderden mensen.  En plots kreeg ik de ene aanvraag na de andere.” 

Happy Humans was geboren …

“Het ging zo hard dat ik mensen ben beginnen aannemen. In het begin enkel freelancers, maar dat heeft ook zijn nadelen, vooral omdat ze misschien die business ook zelf willen doen. Dus heb ik op een bepaald moment vrij radicaal afscheid genomen van zeven freelancers en ben voor vaste werknemers gegaan. Dat is een enorm kantelmoment geweest.” 

Gaf jou dat veel stress of vooral kracht?

“Een combinatie van beide. We zijn nog altijd een klein bedrijf en draaien nu een omzet van 1,2 miljoen euro. Maar we hebben iets neergezet. Ik had al veel verder kunnen staan, maar de combinatie van werk en gezin is ook leuk en belangrijk. Ik wil ook dat iedereen die bij Happy Humans werkt, een mooie privéwerkbalans heeft. En dat lukt ook goed.” 

Hoe is het met je eigen retentiebeleid? Want je zou verwachten dat die dan allemaal blijven omdat je in de HR-sector actief bent.

(Lacht) Vrij goed eigenlijk. De eerste collega, Lindsay, is nog altijd aan boord. Maar wij doen ook niet altijd de juiste hires. Ik heb ook al mensen moeten laten gaan.”

Luister je zelf veel? Ieders verwachtingen ten volle inlossen, lukt toch nooit?

“Ik probeer heel regelmatig te luisteren. Maar aan alle wensen voldoen is onmogelijk. Als ceo moet je wel de grens kunnen stellen: dit is het kader waarin we werken. En wil jij meer of wil jij het anders? Dan zal het misschien hier niet zijn. Dat heb ik ook moeten leren. Want ik was een enorme people pleaser, nog altijd eigenlijk. Ondertussen meer verdoken omdat ik nu eenmaal ook redeneer vanuit een economische context. Ik heb een verantwoordelijkheid over acht mensen. We zijn een zeer klein bedrijf, maar eigenlijk heel schaalbaar. Alles zit in een playbook. Dat heb ik ook geleerd van andere ondernemers. Om zoveel mogelijk uit te schrijven en dus te zorgen dat als iemand morgen uitvalt, dat onmiddellijk kan opgevangen worden door iemand anders. Daar is veel tijd in gekropen, maar we zijn er heel fier op.”

(lees verder onder de foto)

Je bent psycholoog van opleiding. Kom je zelf uit een ondernemersfamilie? 

“Nee, integendeel. Mijn ouders hadden een heel ander leven en werkten lang samen in hetzelfde bedrijf. Ik ben – no offense naar mijn ouders – heel hard opgegroeid met het idee dat werken iets negatiefs is. En dat pensioen iets is om naar uit te kijken. Wij aten als gezin elke avond samen en dat ging altijd over het werk. Zeker niet in positieve zin. Zoveel jaren later besef ik dat Happy Humans een rebellie-beweging is daartegen. Een statement dat werken wel iets leuks of positiefs kan zijn. Ik hoop dat we met Happy Humans daarin een steentje kunnen verleggen. Mensen werken gemiddeld acht uur op een dag, dat is 90.000 uur van ons leven. Zoek dus alsjeblieft een job of een omgeving waar je gelukkig van wordt. Als je de kans hebt, ga dan voor een job die je graag doet en je wereld is meteen zoveel mooier.”

Kan je daar met je ouders over praten?

“Ja, hoor. Mijn mama was er altijd voor haar gezin, ze haalde weinig voldoening uit haar werk. Dat is enorm jammer. Toen ik stopte bij ING om zelfstandig te worden, verklaarden mijn ouders me gek: ‘Wat met je auto, je pensioensparen?’ Maar nu zijn het mijn grootste fans.”

We hebben in hartje Gent afgesproken. Hoe belangrijk is Gent voor jou?

“Gent is voor mij een magneet. Ik ben hier geboren en getogen, en nadien uitgeweken naar Heusden. Maar als ik een vrij moment heb, ga ik altijd naar de stad voor mijn vaste wandelroute die aan de Krook begint. Sommige mensen zitten graag in een bos. Ik hou vooral van het gewemel hier, de mensen. Daarna ben ik weer helemaal opgeladen.” 

Je wordt volgend jaar veertig. Wat zeg je tegen de 20-jarige Elke?

“Begin vroeger met ondernemen. Omdat ik nu weet hoeveel plezier ik eraan beleef. Ik ben een beetje te lang bij de bank gebleven, omdat het veilig was. Ik zou haar ook adviseren om vooral op haar buikgevoel te vertrouwen. Maar ik ben vree content. Ik zou op dit moment niets willen wijzigen aan mijn leven.”

Een echte happy human dus, het is je gegund.