Dieter Withoeck is geboren en getogen in Waregem. Na zijn studies tot handelsingenieur ging hij in 2002 aan de slag bij Atlas Copco; hij werkt nog altijd voor het bedrijf. Op dit moment is Dieter in India Head of Logistics. Hij woont in Pune met zijn Indiase echtgenote Sabiya en hun zoontje Elias van 9.
Ik vond geen job in West- of Oost-Vlaanderen na 9/11, en ben dan ruimer beginnen solliciteren. Zo ben ik bij Atlas Copco in Wilrijk terechtgekomen. Verhuizen naar Antwerpen in 2005 was zowat mijn eerste stap als ‘expat’. Vrij snel kreeg ik de kans om in Italië te gaan werken, wat enthousiast onthaald werd door mijn familie. Toen ik anderhalf jaar later naar India mocht vertrekken, lag dat iets moeilijker. Het cliché van India als land met koeien op straat, leeft nog altijd.
Ik ben hier in 2007 komen wonen en ben in 2010 getrouwd met iemand van hier. We hebben dan samen 2 jaar in Stockholm doorgebracht, zijn weer in India komen wonen, en zijn dan enkele jaren naar België verkast. Dat was niet evident: er waren problemen met het visum van mijn vrouw en voor mij was het niet gemakkelijk om me aan te passen aan het leven en werken in België. Na enkele maanden in de VS en een job in Deinze bij een bedrijf overgenomen door Atlas Copco, zijn we sinds 2021 weer in India.
Een groot cultureel verschil is dat Indiërs altijd ‘ja’ zeggen. Als er een bepaald onderdeel niet beschikbaar is, antwoorden ze liever niét dan dat ze ‘nee’ moeten zeggen. Dat is iets waaraan je in het begin moet wennen. Het heeft maanden of zelfs jaren geduurd voor ik de typische ‘head wobble’ kon lezen. Vlamingen, en zeker West- Vlamingen, zijn heel direct, maar ik heb geleerd om mijn stijl toch een beetje aan te passen aan de lokale manier van werken. Ik ga India niet veranderen; India zal mij wel veranderen.
Je kan hier, om het in het West-Vlaams te zeggen, echt een ‘leegaard’ zijn. Quasi alles kan je thuis laten leveren. Niet alleen boodschappen, maar ook geneesmiddelen en droogkuis. Zelfs een scan of bloedafname kan je bij je thuis laten uitvoeren. Het is hier ook heel normaal om werk uit te besteden: iedereen heeft een meid, een chauffeur, sommigen zelfs een dog walker,… Bijna alles kan je door iemand anders laten doen.
Ik ben hier al 12 jaar heel gelukkig. De mensen zijn vriendelijk en gastvrij, het is hier veilig, er zijn heel wat goede hotels en restaurants, en na 3 maanden moessonseizoen volgen 9 maanden droog weer. Het verkeer en de weginfrastructuur zijn dan weer een negatief punt. Naar het werk rijden – een kleine 40 kilometer – kost me ’s morgens 1,5 uur en ’s avonds 2 tot 3 uur. Ook de luchtvervuiling is bij momenten enorm en op sommige plaatsen is armoede erg zichtbaar.
