Hoe is het mogelijk dat niemand dit heeft zien aankomen? Met stijgende verbazing en verontwaardiging heb ik de voorbije dagen het ontluisterende megastallendossier in De Standaard gevolgd. Terwijl het halve land zich druk maakt over de bouw van een hypergereglementeerde chemie-installatie in Antwerps havengebied, worden een steenworp verder, midden in het groen, industriële kwekerijen neergepoot, die ongestoord tonnen ammoniak en stikstof produceren. Alle toekomstige investeringen in industrie, wegen- of haveninfrastructuur komen daardoor op losse schroeven te staan. Dus ook het Oosterweelproject, dat na 25 jaar ploeteren eindelijk van start kan gaan. Of de aanleg van het nieuwe getijdendok dat de internationale koppositie van onze Antwerpse haven moet consolideren. Na een jaar van economische rampspoed kunnen we dit soort nieuws missen als kiespijn.
Dit dossier zou iedereen die enigszins begaan is met de toekomst en de welvaart van
ons land verschrikkelijk boos moeten maken. Wie heeft dit lakse vergunningsbeleid zonder dwingende randvoorwaarden uitgetekend en deze knoeiboel veroorzaakt? En misschien nog erger: wie had er belang bij om jarenlang de andere richting uit te kijken? Die megastallen en kwekerijen zijn niet in één dag gebouwd. Waarom zijn er de voorbije jaren dan op geen enkel kabinet alarmbellen afgegaan? Waarom heeft in het parlement of in de overheidsadministratie ook niemand een rode kaart getrokken?
Het is een zuiver geval van malgoverno en oude politiek, waarbij een reglementering wordt gemaakt op maat van machtige belangengroepen, zonder rekening te houden met de desastreuze gevolgen op de lange termijn. Precies hetzelfde hebben we enkele jaren geleden meegemaakt met de oversubsidiëring van zonnepanelen, met het bekende gevolg. Terwijl de echte schuldigen, die de puinhoop hadden veroorzaakt, netjes buiten schot bleven.
Ook in het megastallendossier waren er voldoende signalen dat iets niet in de haak zat. Nederland moest een paar jaar geleden al draconische maatregelen nemen om het stikstofprobleem van zijn agro-industrie onder controle te krijgen. Intussen bleven in West-Vlaanderen, Limburg en de Antwerpse Noorderkempen de industriële veebedrijven als paddenstoelen uit de grond schieten. Nederlandse boeren staken ongestoord de grens over om
hier stallen neer te zetten, want hier ging dat allemaal een stuk losser en makkelijker.
Dus rijst de vraag wie deze keer de stal zal mogen uitmesten. Want ook nu zullen er harde beslissingen moeten worden genomen en contracten moeten worden opengebroken, met alle financiële compensaties die daaraan vasthangen. In het huidige economische klimaat is er weinig ruimte om alternatieven te zoeken. Dit dossier moet ontmijnd worden voor het prioritaire projecten zoals de Antwerpse Oosterweelverbinding en de havenuitbreiding kan besmetten. Dus vragen we dat er een topoverleg komt met alle betrokkenen op alle niveaus; provinciaal, Vlaams en federaal. Liever vandaag dan morgen.
Bekijk hier de opinie in De Standaard.
