Karsten Foekens uit Zierikzee kwam in België terecht toen hij op zoek was naar een nieuw avontuur. Hij solliciteerde onder meer in Amsterdam en Berlijn, maar koos voor een job in Gent. Na die eerste Belgische werkervaring ging hij aan de slag bij de Brugse projectontwikkelaar Danneels, waar hij intussen al bijna 4 jaar CEO is.
Toen ik 8,5 jaar geleden naar België verhuisde, kende ik hier niemand.
Ik was uitgekeken op mijn job in Rotterdam en was op zoek naar een nieuwe ervaring. Ik ging eerst in Gent wonen – waar ik toen werkte – en ben intussen opnieuw verhuisd. Ik werk in Brugge en woon in Antwerpen. Het is een stad met internationale uitstraling die bovendien vlot bereikbaar is vanuit Breda, Rotterdam, Gent, Zierikzee én Brugge.
Ik zie mezelf niet echt als een expat.
Ik ging aan de slag in een buurland, hoefde geen andere taal of cultuur te leren en de administratieve rompslomp viel al bij al mee. Het opvallendste was dat de wijkagent moest langskomen – die gewoonte kennen we in Nederland niet. Ik heb enkele goede Belgische vrienden, die ik leerde kennen toen ik hier pas woonde, maar mijn grootste vriendengroep bevindt zich nog steeds in Nederland.
Het cliché klopt: Nederlanders zeggen wat ze denken.
Daardoor weet je snel waar je aan toe bent. Vlamingen zijn voorzichtiger, afwachtender. Enerzijds vind ik het mijn kracht dat ik dingen durf te benoemen, anderzijds heb ik die directheid wel wat moeten intomen. Ik snap nu trouwens wel dat Vlamingen Nederlanders wat brutaal, luid en arrogant vinden. Ik zag het vroeger niet, maar het kan me nu soms wel eens storen. (lacht)
In België – en zeker in West-Vlaanderen – is de drang om te ondernemen groot.
Mensen durven (berekende) risico’s aan te gaan en hebben ambitie om te groeien. Ik voel me hier trouwens ook wat vrijer. Want in tegenstelling tot wat Vlamingen denken, zijn er in Nederland nog veel meer regeltjes en boetes. Die worden strikt gevolgd, terwijl Vlamingen er wat creatiever mee omspringen.
België is een warm land waar samenzijn belangrijk is.
Die bourgondische cultuur is echt een enorm verschil. Lang aperitieven kennen we niet in Nederland; daar gaan we ’s avonds stipt aan tafel. Ik probeer die gewoonte nu ook bij te brengen aan mijn familie. Wat ik wél mis, is de Nederlandse gewoonte om iedereen te begroeten. Belgen zijn op dat vlak gereserveerder.
