Skip to main content
Map
  • Nieuws
  • "Telewerk is een blijver, ook in de ziekenhuizen"

"Telewerk is een blijver, ook in de ziekenhuizen"

  • 19/02/2021

Het voorbije jaar deed de coronapandemie onze ziekenhuizen op hun grondvesten daveren. De uitdagingen op het vlak van patiëntenzorg, logistiek en kwaliteit waren enorm en vergden het uiterste van alle medewerkers. Sarah Boone, Directeur Technologie en Kwaliteit in het AZ Groeninge in Kortrijk, licht toe hoe de 3.200 medewerkers, 250 artsen en 200 vrijwilligers de pandemie telkens een stapje voor bleven. Crisissen zijn uitdagingen.

Logistieke uitdaging

“De COVID-19-pandemie heeft een enorme impact gehad op ons (zieken)huis. De hoge besmettingscijfers zetten onze reguliere medische dienstverlening zwaar onder druk. Ook op logistiek vlak was de impact enorm. Tijdens de eerste besmettingsgolf in het voorjaar van 2020 had iedereen plots beschermingsmateriaal nodig, waardoor we geconfronteerd werden met dreigende voorraadproblemen. Maar door een hartverwarmende en ongeziene solidariteit van zowel onze eigen medewerkers als van ondernemers uit de buurt konden we onze medewerkers dag en nacht optimaal beschermen.”

“Een zerotolerancebeleid, waarbij we massaal inzetten op de bescherming van onze medewerkers, zorgde ervoor dat het aantal besmettingen in ons ziekenhuis laag bleef. Ook in de tweede golf zetten we volop in op contacttracing en zeer strenge hygiënemaatregelen voor medewerkers, patiënten en bezoekers. Tegelijk onderzochten we interessante beschermingspistes die bedrijven ons voorstelden, telkens rekening houdend met onze strenge kwaliteits- en hygiënenormen.”

“ Zowel de kwaliteit van zorg naar de patiënten als de veiligheid van medewerkers bleven steeds gewaarborgd.”

SARAH BOONE, DIRECTEUR TECHNOLOGIE EN KWALITEIT IN HET AZ GROENINGE

Ziekenhuishygiëne altijd gewaarborgd

“Binnen ons ziekenhuis zijn we er heel trots op dat we op het vlak van ziekenhuishygiëne nooit aan kwaliteit hebben ingeboet. Iedereen kreeg steeds de beste bescherming. Dankzij ons kwaliteitsdenken, vertaald in een JCI-label – wat staat voor Joint Commission International –, en onze noodplannen waren we steeds in staat om onze kwaliteitsprocessen nauwgezet te bewaken. Waar nodig pasten we ze in multifunctioneel overleg aan de nieuwe COVID-19-vereisten aan. Dit gaf onze medewerkers de nodige gemoedsrust en leidde ongetwijfeld tot minder stress bij hen. Kwalitatieve en veilige zorg zit in ons DNA!” “En dat is mee de verdienste van onze collega’s op de dienst ziekenhuishygiëne. Zij staan niet meteen in de spotlights, maar kenden het voorbije jaar een helse piekperiode bij het opmaken, verspreiden en bewaken van specifieke COVID-hygiëneprocedures.”

Aandacht voor duurzame oplossingen

“Persoonlijk beschermingsmateriaal is en blijft uiteraard cruciaal voor onze medewerkers. Toch stelden we onze reservevoorraden kritisch in vraag, gestuurd door het duurzaamheidsvraagstuk: opteren we in de toekomst voor goedkoop en makkelijk wegwerpmateriaal, waarbij bepaalde producten ook een uiterste houdbaarheidsdatum hebben, of gaan we voor recycleerbaar beschermingsmateriaal dat we moeten reinigen? Dit is een vraag waarop we momenteel nog geen pasklaar antwoord hebben, maar die we wel grondig willen analyseren als het coronastof gaan liggen is. Ook 3D-printing van specifieke hulpmiddelen, zoals hulpstukken bij beademingsapparatuur, opent nieuwe perspectieven.”

Digitalisering wordt een blijver

“Een van de positieve aspecten van de COVID-19-pandemie is de versnelling van het digitaal overbruggen van afstand. Alles wat te maken heeft met ‘tele-’ kende een definitieve doorbraak in ons ziekenhuis. Dat vind ik een zeer positieve evolutie. Telewerk – voor diensten waar dat kan – wordt ongetwijfeld een blijver. Dat geldt ook voor televergaderen. Het is duidelijk dat die virtuele meetings met collega’s uit andere ziekenhuizen voordelen hebben. Maar we blijven ook waken over de sociale cohesie tussen de collega’s.” “En ten slotte worden ook teleconsultatie en telemonitoring game changers. Weliswaar met deze nuance: er moet een duidelijk wettelijk kader komen – ook op het vlak van financiering en terugbetaling – naast goede afspraken met patiënten en zorgverleners.”

Artikel uit publicatie