‘Life is what happens to you when you’re busy making other plans’. John Lennon zong het meer dan veertig jaar geleden, Nele en Lore Maris moesten door het plotse overlijden van hun moeder aan den lijve ondervinden dat er heel veel waarheid in deze zin zit. “Mama was de lijm die ons familiebedrijf samenhield”, zeggen de zussen. “Toen zij plots wegviel, moesten wij veel sneller dan verwacht (zakelijk) volwassen worden.”
We hebben drie jaar nodig gehad om volledig bij te benen
Nele (29) en Lore (27) zijn de dochters van Dirk Maris. In 1993 richtte hij – samen met zijn echtgenote Lydia Jacobs – een tuinbedrijf op. “Mama had in 1991 de Boerenbond-winkel van haar ouders overgenomen en deze verdergezet als een Aveve-filiaal”, blikt Nele Maris terug. “Maar zo’n winkel was niks voor onze papa. Daarom startte hij twee jaar later een bedrijf gespecialiseerd in graszoden op. Dat was echt een schot in de roos en het bedrijf groeide zienderogen. In 2011 besloten ze daarom de winkel te sluiten en zich volledig op het tuinbouwbedrijf te focussen.” Dirk Maris nv was op dat moment al veel meer dan enkel een producent van graszoden. “Onze papa is een echte innovator”, vertelt Lore Maris. “Zo ontwikkelde hij voor ons bedrijf een eigen grastegelsysteem en zijn we intussen ook gespecialiseerd in het ontwik- kelen van groendaken voor bedrijven en particulieren. De sedumplantjes kweken we in hiervoor speciaal ontwikkelde all-in-one cassettes en sedummatten.”
Vermoeid
Door het vakmanschap en de creativiteit van Dirk Maris én de organisatorische sterkte en verbindende kwaliteiten van Lydia Jacobs was het bedrijf in 2018 uit- gegroeid tot een stevige kmo. “En toen sloeg het noodlot toe”, zucht Nele. “Eind januari voelde mama zich heel moe. We dachten dat het kwam door de drukke periode op het werk en het extra werk dat ze op zich had genomen bij het organiseren van mijn bruiloft. Maar de vermoeidheid ging maar niet weg en toen ze ook nog eens het griepje van mijn vader overnam, ging ze toch maar opnieuw naar de dokter. Daar drong ze aan op een bloedonderzoek. Vanaf dat moment ging het snel. Mama bleek acute leukemie te hebben en op 13 februari werd ze met spoed opgenomen in Leuven. De behandeling sloeg niet aan en ze ging razendsnel achteruit. Op 9 mei is ze overleden, ze was amper vijftig jaar oud.”
Rouwen en werken
Het plotse wegvallen van Lydia was een klap voor de familie en voor de medewerkers, die haar ook als familie beschouwden. “Het is allemaal verschrikkelijk snel gegaan”, zegt Lore. “Er kwamen zoveel dingen tegelijk op ons af. We moesten het verdriet verwerken, maar tegelijkertijd een bedrijf draaiende houden op het drukste moment van het jaar. En vreemd genoeg is dat vrij vlot verlopen. De dag voor de begrafenis hebben we onze commercieel beste dag van het jaar gedraaid. Dat was de verdienste van iedereen actief in het bedrijf. Wat onze mensen toen gedaan hebben, is onbeschrijfelijk. Zij hebben zich letterlijk uit de naad gewerkt en ervoor gezorgd dat wij – de familie – ook nog voldoende tijd hadden om te rouwen. En ik geloof dat ze dat deden omdat ze wisten dat mama het niet anders gewild zou hebben. Het was een eerbetoon aan haar.”
Continuïteit
Pas in de periode na de begrafenis is duidelijk geworden hoe groot de rol van Lydia Jacobs in het bedrijf wel niet was. “Mama deed eigenlijk twee fulltime jobs”, somt Lore op. “Ze was de eindverantwoordelijke voor de boekhouding en had het volledige personeelsbeleid in handen. Maar daarnaast stond ze ook in voor zoveel kleine dingen. Zo viel het opeens op dat de vaatwasmachine niet meer in- en uitgeladen werd en dat de werkhandschoenen van de gasten niet meer werden gewassen. En misschien nog het belangrijkste van alles: mama was de link tussen papa en de rest van het bedrijf. Papa is een geweldige vakman en zit vol geweldige ideeën, maar hij is geen people manager. Mama was echt de lijm die het bedrijf samenhield.” Omwille van de continuïteit van het bedrijf moesten Nele en Lore veel vroeger dan verwacht verantwoordelijkheid opnemen. “Ik was nog niet zo lang aan de slag in het bedrijf en Lore werkte zelfs nog ergens anders”, vertelt Nele. “Zij heeft dan zo snel mogelijk de overstap gemaakt en samen hebben we de taken verdeeld. Lore heeft de boekhouding, verzekeringen en administratie voor haar rekening genomen en ikzelf ben verantwoordelijk voor de marketing, verkoop en HR. Stap voor stap hebben we onze weg gevonden, in het begin echt met vallen en opstaan. Vandaag – bijna drie jaar later – kunnen we zeggen dat we zo goed als bijgebeend zijn en dat we weer vooruit kunnen en durven kijken.”
Bedrijfsoverdracht
“We zijn onverwacht en op zeer jonge leeftijd zakelijk volwassen moeten worden”, zegt Lore. “Gelukkig hebben we heel wat hulp gehad. Van onze collega’s, van externe partners en ook van Voka. We zijn allebei ingestapt in Plato NextGen, het netwerk voor opvolgers in familiebedrijven. We hebben daar alle twee goede klankborden gevonden. Andere jonge ondernemers met gelijkaardige problemen en uitdagingen. Maar bijvoorbeeld ook andere jonge moeders, die ons tips konden geven om het moe- derschap te combineren met het runnen van een bedrijf. Binnenkort starten we ook met Familio, het Voka-programma dat familiebedrijven klaarmaakt voor de bedrijfsoverdracht. Want als we één ding geleerd hebben, is dat je steeds op het ergste moet voorbereid zijn. In ons bedrijf zijn we volop bezig met het op- zetten van een goede structuur, zodat de toekomstige overdracht vlot - en vooral goed voorbereid - kan gebeuren. En we geven iedereen die we kennen met een familiebedrijf de raad om hetzelfde te doen. Want zelfs al lijkt de overdracht nog heel ver weg, soms haalt de tijd je in.”
