De pijnpunten in de organisatie en financiering van welzijn en zorg: we kennen ze al een hele tijd. De coronacrisis legde ze nu ook bloot voor het brede publiek. Benieuwd? U ontdekt het op 29 oktober tijdens het congres van Voka Health Community. In de aanloop van het congres geven enkele toekomstdenker hun visie op welzijn en zorg. Deze week aan het woord: Peter Marquebreuck
Peter Marquebreuck is gedelegeerd bestuurder van het Vlaams Onafhankelijk Zorgnetwerk (VLOZO). Hij komt uit de VAPH-sector, waar hij werkte als opvoeder. Doorheen zijn verdere carrière binnen zowel Vlaams parlement en Vlaamse Regering kwam hij beleidsmatig meer in contact met de residentiële ouderenzorg. Daardoor is hij op dit moment voltijds met deze sector bezig.
“Geef meer ruimte aan voorzieningen om de goede kwaliteit te bieden waarop gecontroleerd wordt, maar duw hen niet in een verstikkend kader waar elke innovatie en creativiteit er wordt uit geperst.”
Peter Marquebreuck
VLOZO vertegenwoordigt ongeveer 220 zorgvoorzieningen, vooral woonzorgcentra. “Wij kunnen een beroep doen op experten uit de onafhankelijke sector die met een niet-zuilgebonden bril naar de woonzorgsector kijken”, vertelt Peter Marquebreuck. “Ook hebben we groepen die in het buitenland actief zijn en daar goede praktijken en voorbeelden kunnen overbrengen. Maar ook onze familiale woonzorgcentra brengen jarenlange praktijkervaring op tafel, zodat het beleid daar beter kan worden op afgestemd. Wij zijn neutraal en praten met iedere politieke partij, van links tot rechts. Onze leden hebben in het verleden geen recht kunnen uitoefenen op bepaalde subsidies. Dat maakt dat zij zich bekwaamd hebben in het zoeken naar alternatieven en daardoor out of the box kunnen denken.”
Door zijn diversiteit kan VLOZO een goede mix voorleggen van verschillende visies op de ouderenzorg. “Binnen onze leden zitten grote groepen, maar ook kleinschalige initiatieven. Onze organisatie kijkt innovatief naar de sector en wil die graag ook helemaal hervormen. Wij staan continu in overleg met de Vlaamse overheid en werken mee aan een goed woonzorgbeleid.” Voor Marquebruck is het belangrijk om te denken als ondernemer. “We moeten opportuniteiten zien en de regelgeving drastisch verlagen. Kwaliteit van leven en zorg is daarbij altijd het uitgangspunt. Zonder is er geen woonzorg mogelijk.”
Vertrekken van wit blad
De sector is absoluut toe aan verandering, vindt Marquebreuck, en de coronacrisis kan daarvoor een katalysator zijn. “Het is echter jammer dat we hiervoor een zware gezondheidscrisis nodig hebben om de ultieme stap te zetten. Die hervorming gebeurt voor ons vanaf een wit blad. Op medisch gebied willen we naar een woonzorgarts die echt beleid kan voeren, in plaats van het magere statuut dat de CRA nu heeft. Op organisatorisch gebied moet meer werk gemaakt worden van psychosociaal welzijn van residenten en medewerkers. De financiering moet omhoog, zodat elke resident met dezelfde zorgzwaarte correcte zorgfinanciering ontvangt. Ten slotte willen we meer vertrouwen voor onze voorzieningen. Dagdagelijks komen ze negatief in het daglicht, maar de overvloed aan nieuwe regelgeving maakt dat een directeur alles moet kunnen. Geef meer ruimte aan voorzieningen om de goede kwaliteit te bieden waarop gecontroleerd wordt, maar duw hen niet in een verstikkend kader waar elke innovatie en creativiteit er wordt uit geperst.”
Het is duidelijk: volgens Marquebreuck houdt de overheid op dit moment nog veel tools in handen. “De regelgeving vermindert niet, integendeel. Gaat de kwaliteit omhoog omdat er veel regels zijn? Onze sector moet terug fier worden op zichzelf, de voorziening moeten we omvormen tot een ontmoetingsplaats. De crisis heeft ons meer dan ooit geleerd dat dit het belangrijkste is, zowel in de beeldvorming naar ouderen toe als in het respectvol omgaan met ouder worden. Maar dat is nu net waar het virus een stokje voor steekt. Een woonzorgcentrum zal altijd een plaats behouden in het zorglandschap. De vraag is hoe we deze centra in de toekomst verder zullen vormgeven op het vlak van kleinschaligheid/efficiëntiewinsten, kwaliteit van leven en werkdruk, maar vooral een financiering die op maat is van elke bewoner en waarmee hij/zij eigen keuzes kan maken.”
Om dat te bereiken, is het belangrijk dat iedereen heilige huisjes in vraag durft te stellen. “Innovatie en krampachtig vasthouden aan oude recepten gaan niet samen. In een postcoronatijdperk dromen wij van een ouderenzorg die een stevige injectie kreeg aan middelen, waar we een flexibel en kwaliteitsgedreven beleid kunnen voeren en waar de administratieve last drastisch is verminderd. Kwaliteit van leven is het uitgangspunt, meer dan ooit na deze crisis”, besluit hij.
Om de pijnpunten in de organisatie en financiering van welzijn en zorg te veranderen hebben we nood aan durvers, dromers en doeners. Hoort u daar ook bij? Wil u graag inspiratie van andere toekomstdenkers? Schrijf dan nu in voor het congres van Voka Health Community op 29 oktober in Brussels44Center, uiteraard #coronaproof!
Ontdek hier de visie van onze andere toekomstdenkers.
