Maarten combineert Plato met een eigen zaak

1. Wat is het verhaal achter Empapino?
Empapino is een horecaconcept dat helemaal in het teken staat van empanada’s, een bekend en geliefd gerecht in onder andere Chili. Mijn moeder heeft een zevental jaar ontwikkelingshulp gedaan in Chili. Daar heeft ze de eerste gehandicaptencentra opgericht. Dit waren dagcentra waar mensen met een beperking werden opvangen, met bijvoorbeeld een bibliotheek en een bakkerij. Tijdens de bouw van de bibliotheek heeft ze mijn vader leren kennen. Ik ben dus in Chili geboren, maar op tweejarige leeftijd verhuisd naar België. Mijn vader en zijn kant van de familie wonen nog steeds in Chili. We gaan er regelmatig nog op vakantie. Vandaar dat ik de empanada ook zo goed ken.

Het is dat persoonlijke verhaal dat we ook delen in onze marketing. Onze volgers proberen we mee te nemen in onze ondernemersstappen. (Benieuwd? Volg ons zeker op IG en TT 😊).

2. Hoe ben je op het idee voor Empapino gekomen?
Dankzij Voka eigenlijk. Toen ik catering bestelde voor een Voka-sessie besefte ik plots dat empanadas hier in België totaal niet gekend zijn. Na wat marktonderzoek in binnen- en buitenland zagen we het potentieel. We hebben heel wat werk gestoken in de branding van Empapino en ook een half jaar geëxperimenteerd met deeg en vullingen. 

3. Wat was je grootste hindernis bij het opstarten?
Oorspronkelijk wilden we een fysieke locatie openen, maar dat plan is dan uiteindelijk toch afgesprongen. Omdat we snel wilden starten, kochten we een foodtruck. We doen op dit moment alles met eigen kapitaal en we herinvesteren alles wat we verdienen onmiddellijk. Dit maakt dat we ondertussen heel wat machines hebben en dat het al een aardig bedrag is geworden: foodtruck, ovens, uitroltafel, plooimachines, shockvriezer, diepvriezers, ijskasten, werktafels, … En we kunnen op dit moment zeggen dat we al onze investeringen hebben terugverdiend (zonder ons iets van loon te geven natuurlijk 😉)

4. Wat was voor jou het moeilijkste aspect van het opstarten?
Mijn achtergrond is niet in de horeca! Ik heb al wel veel empanadas gegeten, maar ben geen kok of bakker van achtergrond. Ik ben mij dan ook direct gaan omringen met mensen die hier wel goed in zijn. Uiteindelijk is Jelle, een oude jeugdvriend en goede bakker, mee in de zaak gestapt. Dit is enorm waardevol geweest bij het ontwikkelen van het deegrecept maar vooral ook bij het productieproces en aankoop van machines.

5. Wat is het strafste dat je hebt gedaan om je droom te realiseren?
We hebben tijdens de zomermaanden quasi alles aangenomen wat op ons pad kwam. Zo hadden we tijdens de zomer een catering (late night snack) op een trouw aangenomen op onze laatste dag van vakantie. We zijn toen ’s morgens vroeg met de auto vertrokken vanuit Frankrijk want we moesten tien uur rijden. Toen we thuis waren, zijn we onmiddelijk begonnen met de voorbereidingen en vertrokken naar de trouw. Daar hebben we dan tot vijf uur ’s nachts gestaan, dus we waren meer dan 24 uur wakker.

Ook hadden we begin september een festival van drie dagen waar we hoge verwachtingen van hadden. In de voorbereidingen naar dit festival hebben we 4000 empanadas gemaakt, en hebben we speciaal geïnvesteerd in een shockvriezer, diepvriezer en warmhoudvitrine. Uiteindelijk is de verkoop helemaal niet uitgedraaid zoals we zelf wilden en was dit toch een enorme leerschool. Gelukkig hadden we nog andere events gepland waar we de empanadas dan wel kwijt konden.