Beste ondernemer, mag ik u en uw naasten een fantastisch nieuw jaar toewensen? Ik ben er zeker van dat we elkaar weer snel tegen het lijf lopen op een van onze komende events. Misschien zit u dan al midden in uw tournée minérale of bent u met een of ander peulvruchtendieet gestart. All the best, zou ik zeggen. Maar mijn goede voornemen is elk jaar hetzelfde: positief blijven in alle omstandigheden. Dat vind ik al moeilijk genoeg.
Eind 2022 was ik goed op weg. Ondanks de mindere conjunctuurverwachtingen ben ik mijn vorige edito op een positieve noot geëindigd. Ik wilde die lijn gewoon doortrekken. Maar er is iets waar ik helaas niet omheen kan; ons land is vorige maand een van zijn economische kroonjuwelen verloren. Het jonge bigdatabedrijf Collibra, dat op net geen 5 miljard dollar wordt gewaardeerd, heeft de wijk genomen naar Nederland. Ondanks de onstilbare appetijt van de meeste media voor negatief nieuws, vond slechts één financiële krant het de moeite om daarover te berichten. In alle andere bladen, websites en duidingsmagazines: geen woord.
Dat is hallucinant. Want het vertrek van een van de eerste en enige unicorns die ons land heeft voortgebracht, legt een pijnlijke realiteit bloot: de onwil of het onvermogen van onze overheid om jong talent, innovatie en groeikapitaal aan te trekken en te verankeren. Collibra maakt er namelijk geen geheim van dat de rigide Belgische regeling rond aandelenopties de hoofdreden is van haar vertrek naar Nederland. Bij onze noorderburen hebben ze het wel begrepen. Daar kan een Amerikaanse IT-ingenieur net als in Austin of San Francisco zijn stockoptions uitoefenen hoe en wanneer hij dat wil.
Sommigen zullen zeggen: leggen we er dan niet te veel eieren onder? Er zijn ook jonge idealistische start-ups die ondanks alles verkiezen om hier te blijven. Dat is heel nobel en bewonderenswaardig. Maar met enkel de idealisten redden we het niet. We leven niet op een eiland. De techindustrie is de meeste internationale en diverse sector die er bestaat. Ook in grote Belgische IT-bedrijven wordt de werkvloer steeds meer bevolkt door Amerikanen, Finnen, Aziaten, Portugezen,... Landen met zeer gulle fiscale regelingen voor buitenlandse ICT-specialisten of zogenaamde digital nomads.
De twee vragen die onze overheid zich dringend moet stellen: waarom zouden jonge tech-specialisten vrienden en familie achterlaten om in een ander land voor een lagere verloning aan de slag te gaan? En hoe gaan we op termijn voorkomen dat onze eigen IT-mensen hun geluk ergens anders gaan beproeven? Je kan van onze jonge Vlaamse scale-ups niet verwachten dat ze dat loonverschil vanuit eigen middelen blijven bijpassen. Zeker nu niet, bovenop die andere loonhandicap waar ook nog altijd geen oplossing voor is. Maar dat is weer een ander verhaal. We zouden positief blijven. En daar gaan we ons vanaf nu aan houden. Gelukkig nieuwjaar!
Jo De Backer
Voorzitter
