Imerys wierf hoogopgeleide Vietnamese werknemer aan via blind date

Tekst Sam De Kegel - foto Nathalie Dolmans

Mét veiligheidshelm en goedlachs komt ze de interviewruimte binnengewandeld: Anh, een Vietnamese hoogopgeleide nieuwkomer met een verhaal. Geboren in Vietnam, opgegroeid en gestudeerd in Singapore, verhuisd naar Finland met haar eerste echtgenoot en tien jaar later in ons land beland via haar tweede man, een Belg. “In Finland was het altijd koud, mijn twee kinderen wilden ook verhuizen. België is heel ‘internationaal’, een land met veel mogelijkheden waar er drie talen gesproken worden. En hier is het weer fantastisch, zeker in vergelijking met Finland”, zegt ze in al meer dan behoorlijk Nederlands. 

Sinds januari 2023 werkt ze voor Imerys Talc Gent, een Gentse producent van industriële talkpoeder voor velerlei sectoren, die deel uitmaakt van de Franse mineralengroep Imerys.

Op de vensterbank in het Imerys-kantoor blinken een vijftal gesteentes. “Talk is een natuurlijke grondstof die in mijnen gedolven wordt”, wijdt Johan ons in. “Het heeft verschillende eigenschappen naargelang de oorsprong, geografie en diepte. Microkristallijne talk lijkt onder de microscoop op ontelbare kleine kubusjes, lamellaire talk heeft dan weer een platte structuur. Naargelang hun eigenschappen hebben ze verschillende toepassingen in de industrie.”

Talk wordt toegevoegd aan papier, (marine)verf, rubber, plastic, keramiek, cosmetica en farmaceutische producten. “In verf is talk een vervanger van titaniumdioxide, nodig voor de witheid en het dekvermogen. Ook in het plastic dashboard van auto’s zit talk, maar evengoed in het rubber van banden, in schoenzolen en natuurlijk in veel cosmetica zoals schmink. Het is inert en veilig voor het menselijk lichaam. In de farmacie wordt talk gebruikt om pillen te ‘coaten’ of als vulmiddel. 

Gezocht: productiearbeiders

Johan Verween startte in de fabriek in 1996 als laborant, ondertussen is hij al 2,5 jaar site manager. Na een herstructurering in 2019 werken er nog zo’n 40 m/v, voornamelijk in productie en logistiek, waarvan 10 met buitenlandse roots. Vorig jaar vertrok er 60.000 ton afgewerkt product naar de klanten, dit jaar zal de output een stuk minder zijn. “Door de oorlog in Oekraïne, de energiecrisis en de hoge inflatie waardoor de mensen ook een stuk minder consumeren.” 

Hoewel de productie nu op een ietwat lager ritme draait, kampt het bedrijf met een tekort aan technisch talent, met name productiearbeiders. Waarom de arbeidsmarkt zo krap is, daar hoeft Johan niet lang over na te denken. “Al meerdere jaren stromen er meer werknemers uit de arbeidsmarkt dan er in stromen. Er is ook te weinig interesse voor techniek bij jongeren. Er is volgens mij ook een overaanbod aan opleidingen, waardoor we de kernrichtingen uit het oog verliezen.” 

“Momenteel hebben we drie plant operatoren om drie ploegen te laten draaien. Zodra er één ziek valt, kunnen we niet meer met drie ploegen draaien. Plant operator is een functie waarvoor je één jaar nodig hebt voor je de kneepjes van het vak kent. We hebben nu twee nieuwe m/v die in opleiding zijn.”
Daarnaast werkt het bedrijf ook met verschillende interims die ze voorlopig geen vast contract kunnen aanbieden. “Hopelijk kunnen we hen een vast contract aanbieden zodra de economie weer aantrekt.” 

Chemie op blind date

Als bedrijf moet je, meer dan ooit, creatief uit de hoek komen en onbetreden paden durven bewandelen, zoals de Blind Date Resto van Jobroad en Voka, waarbij werkgevers en sollicitanten kennismaken met elkaar via een blind date op restaurant (zie kaderstuk). “Vroeger publiceerden we een vacature en daar kwamen een aantal kandidaten op af. Die tijd is voorbij. Nu moeten we via Facebook en andere sociale media jongeren proberen bereiken, want via e-mail bereik je hen niet meer. We merken ook een ‘opbod’ tussen bedrijven onderling. Wij concurreren met grote jongens als Volvo Trucks, Volvo Cars, ArcelorMittal …” 

Het blind date concept op restaurant was succesvol voor Imerys. “Tijdens verschillende gangen schoven sollicitanten aan, allemaal anderstalige hoogopgeleide nieuwkomers. Door de taalachterstand hebben ze vaak ook een afstand tot de arbeidsmarkt. Met Anh was er meteen een klik. We hebben haar aangeworven voor een functie in logistiek en productieadministratie. Aangezien we in Vlaanderen nauwelijks nog mensen vinden, kunnen we niet anders dan over de grens kijken, ook buiten Europa. De taalbarrière mag geen obstakel meer vormen. Omwille van veiligheidsprotocollen moest iedereen vroeger in het Nederlands kunnen converseren, nu is het onze intentie om procedures in het Engels op te stellen en heel visueel te gaan werken. Daarvoor moet je je als bedrijf wel anders organiseren én is er extra ondersteuning nodig.” 

(lees verder onder de foto)

Warme Belgen

“Mijn kinderen leren de Nederlandse taal heel snel op school, voor mij is het iets moeilijker, maar zij helpen mij gelukkig. Ik volg ook les.” 
Anh studeerde handelswetenschappen in Singapore en een ict-opleiding in Finland. In België vond ik relatief snel een job door me in te schrijven via VDAB en de blind date van Jobroad en haar partners. Zo ontmoette ik Johan van Imerys.” 

Elke dag rijdt ze vanuit Erpe-Mere naar North Sea Port. Omdat haar rijbewijs uit hier niet erkend werd, volgde ze hier extra rijlessen. “Dat was in het Nederlands, dus niet eenvoudig. Maar gelukkig slaagde ik, want het havengebied is zeer moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer.”

In de nabije toekomst wil ze verder groeien, als werknemer en als persoon. “Ik wil al doende leren, elke dag opnieuw. Ik krijg ook duidelijke targets die ik wil behalen. Het contact met de collega’s is heel hartelijk. Ik voel me hier welkom vanaf dag één. En in tegenstelling tot Finland nemen ze hier wel de tijd voor small talk. Weet je, sommigen noemen me een risk taker, maar zo voel ik dat niet. De volgende keer dat we elkaar zien, wil ik vloeiend Nederlands praten”, zegt ze overtuigd.  

Johan Verween knikt instemmend. “Je voelt gewoon het enthousiasme. Veel van deze anderstalige nieuwkomers zijn bereid om (tijdelijk) onder hun niveau te werken, gewoon omdat ze honger hebben om te werken, in tegenstelling tot heel wat Europeanen. Dat heeft me echt getroffen, hun enthousiasme en gedrevenheid.”