Overslaan en naar de inhoud gaan
Map

Huurland heeft harmonie te koop

  • 25/01/2022

Een vijftiental jaar geleden vond de eerste generatiewissel plaats bij machineverhuurder Huurland. Sindsdien groeide het familiebedrijf verder uit onder de vleugels van het triumviraat Isabelle, Sofie en Pascal Ameloot. “We hebben hard gewerkt om onze strategische lijnen uit te zetten en ons klaar te stomen op het aanstormend jong geweld.”

foto
Van l. naar r.: Isabelle, Pascal en Sofie Ameloot
 
Tekst Laurens Fagard – foto Nathalie Dolmans

Met de jassen goed dichtgeritst nemen we plaats op de bovenste verdieping van de ruwbouw op de bedrijfssite De Prijkels in Nazareth. Een panoramisch uitzicht over de vredige Papelenvijver is onze welverdiende beloning na een reeks trappen. Hier neemt Huurland binnen enkele maanden zijn intrek als opslagruimte en gloednieuw kantoor. “We hadden nood aan een locatie met veel oppervlakte om groter materiaal te stallen”, vertelt Pascal, die de algemene leiding van de machineverhuurder op zich neemt. “Een gevolg van onze focus die we verlegd hebben richting de professionele markt.”

Nog voor er van die keuze sprake was, had Huurland al een hele weg afgelegd. Walter Ameloot, vader van Isabelle (49), Sofie (47) en Pascal (43), was in de jaren ’70 aan de slag als werknemer in de tapijtenindustrie. Toen hij een Gents bedrijfje dat actief was in machineverkoop teloor zag gaan, stilde hij zijn ondernemershonger met een overname. Al vrij snel gooide hij het bestaande bedrijfsmodel over een andere boeg en stortte zich op het verhuren van machines. Die inspiratie vond hij in de Verenigde Staten nadat hij op bezoek ging bij een neef. Hij klopte aan bij de bank van Roeselare die het idee genegen was. Gaandeweg investeerde hij in de eerste machines en later ook in meerdere filialen in de centrumsteden. 

Gerangschikt

Rond de eeuwwisseling dikt het aantal medewerkers aan tot een 20-tal mensen en draaien zeven Huurland-filialen op volle toeren. En vanuit familiale hoek verschijnen er stelselmatig helpende handen ten tonele. “Nadat ik mijn eerste stappen had gezet in de interimsector, vroeg mijn vader me om zijn personeel wat te helpen ontzorgen”, vertelt Isabelle, de oudste van de drie kinderen. “Ik kreeg meteen de vrijheid om mijn weg te zoeken binnen de organisatie en dat typeert hem wel. Bovendien was het ook leuk om van een onbeschreven blad te beginnen want HR was toen nog een side job voor de boekhouder.”

Een gelijkaardig pad tekende zich uit voor Sofie. “Net als Isabelle deed ik eerst ergens anders ervaring op en verdiende mijn strepen in uiteenlopende sectoren. Maar vanuit mijn ooghoek hield ik Huurland al in de gaten. Tot op het moment dat ik besloot een sollicitatiebrief naar mijn vader te sturen (lacht). Gelukkig werd ik weerhouden en begon ik kort erna als tweede telg in het familiebedrijf. In die tijd waren we al enorm met video bezig en maakten we filmpjes voor nieuwkomers over hoe de machines werkten. Eigenlijk best een visionair idee als ik erop terugkijk.”

Wanneer de dochters van Walter enkele jaren actief zijn binnen Huurland, nadert hij de pensioensleeftijd. Op dat ogenblik is het wachtten op Pascal die de cirkel kon sluiten. “Ik heb me altijd ten stelligste verzet om in het bedrijf te stappen”, geeft Pascal toe. “Mijn dromen waren twintig jaar geleden anders en ik lag vaak in de knoop met mijn vader. Toen ik voor heel andere keuzes stond, bleef het toch aan me knagen om niet in de voetsporen te treden van mijn zussen. Uiteindelijk gaf ik het een kans en ging ik overstag.”

(lees verder onder de foto)

foto

Cultuurkloof

Nadat Pascal zijn intrede deed, gaf Walter vrijwel meteen erna de fakkel door. “Hij twijfelde of Sofie en ik het bedrijf wel konden runnen”, vertelt Isabelle. “Het kwam voor een deel voort uit een conservatieve overtuiging dat vrouwen en techniek niet samengingen. Door die patriarchale opvatting kreeg ik zelf ook wel niet het gevoel dat ik er klaar voor was om de leiding over Huurland op mij te nemen. Maar het was voor hem een heuse opluchting dat we zijn levenswerk konden verderzetten.”

De overname zelf kende een vrij vlekkeloos parcours. “We komen dan wel goed overeen met ons drieën, toch lieten we ons bijstaan door een expert ter zake. We hebben zelfs enkele businesscases uitgewerkt en een meerjarenplan opgesteld. Eens de wissel achter de rug was, bleef onze vader wel een kritische stem voor al onze toekomstplannen”, zegt Sofie. “Hij leefde in de overtuiging dat wat je zelf doet, beter is”, vult Isabelle aan. “Terwijl wij wel graag eens beroep durfden doen op extern advies. Dat was in ons geval zeker welkom want we werden ook wel grotendeels voor de leeuwen geworpen.”

“In de jaren na het overnameproces hebben we op veel vlakken het bedrijf geprofessionaliseerd”, gaat Pascal verder. “Zo zetten we onze strategie op scherp en vertaalden die naar onze medewerkers. En die verandering zorgde af en toe wel voor verschillen in visie op de werkvloer. Enkele sleutelfiguren konden zich niet vinden in het nieuwe verhaal en trokken de deur achter zich dicht. Niet geheel onbegrijpelijk als je weet dat onze vader een heel andere aanpak had. Waar hij soms autoritair en direct uit de hoek kon komen, wilden wij net de kloof dichten met het personeel en veel meer bottom up werken. Initiatief nemen en zelfstandigheid zijn waarden die we hoog in het vaandel dragen. Zo waren enkele medewerkers ook verwoed voortrekker van de shift naar groot materiaal. Het feit dat we nu een nieuwe site bouwen, is dus een rechtstreekse resultante van de ondernemende cultuur die bij onze mensen leeft.”

Onze harmonieuze verstandhouding heeft ons al ver gebracht”

​Heilige Drievuldigheid

De rolverdeling tussen wie wat zou opnemen in het bedrijf was lang niet fijntjes afgebakend. “Het heeft even geduurd vooraleer we op onze plek zaten en klemtonen konden leggen in ons eigen vakgebied. Dat zorgde soms wel wat voor strubbelingen maar op lange termijn heeft het meer gezorgd voor evenwicht”, zegt Pascal. “Isabelle neemt HR op zich en Sofie houdt zich bezig met sales en marketing. Terwijl ik het technische luik beheer, probeer ik ook het algemene overzicht te bewaken (lacht). Ik zie mezelf niet altijd als dé CEO, temeer omdat we alle drie de ballen in de lucht houden. We werken nauw samen en vullen elkaar aan waar nodig.”

Isabelle treedt haar broer bij en strooit met lof: “Ik denk dat Pascal zich onderschat als leider. Hij heeft een sterke visie en kan die op een heldere manier overbrengen doorheen de hele organisatie. Dat is niet iedereen gegeven. Maar het klopt dat we ervan genieten om in een biotoop te werken waar we met plezier kunnen samenwerken. Liever zo dan het gevoel te hebben dat je er alleen voor staat. We kunnen elkaar goed respecteren.”
“Men spreekt niet voor niets over een ‘Heilige Drievuldigheid’”, vult Sofie aan. “Als we het met twee niet eens zijn over iets, kan de derde soms het spanningsveld doorbreken. Bovendien zijn we ook heel genderdivers en dat zorgt ook wel voor interessante invalshoeken. We komen van tijden waarin vrouwen eenzaam waren aan de top en daardoor het gedrag van mannen gingen kopiëren. Maar dat is niet waar de wereld op zit te wachten. Vrouwelijke waarden worden meer en meer geapprecieerd en gelukkig sijpelt dat ook door naar de medewerkers.”

Acht kandidaten

Het voorbije jaar zette het trio ook de eerste voorbereidingen richting de opvolging van Huurland. “We hebben samen acht kinderen die tussen de 7 en 20 jaar oud zijn. Het lijkt misschien nog veraf maar we koppelen liever duidelijke verwachtingen terug als het moment er is. Concrete afspraken hebben we gegoten in een familiecharter”, vertelt Pascal

“We denken er ook aan om jaarlijks al eens een familievergadering te houden voor de adolescenten waarbij we informatie over het bedrijf kunnen delen”, aldus Isabelle. “Zonder ze natuurlijk in een bepaalde richting te duwen of sturend over te komen. Ze moeten zichzelf kunnen ontplooien op hun eigen manier. Maar vooraleer ze beslissen om in Huurland een rol op te nemen, willen we wel dat ze minstens drie jaar ergens anders ervaring opdoen.”
“Mijn oudste zoon werkt al af en toe mee op het bedrijf tijdens de zomervakanties. Vorig jaar hielp hij me met de personeelszaken. Voor de andere kinderen die nog klein zijn, is een sporadisch bedrijfsbezoekje eerder een avontuur. De dochter van Sofie slaat een babbeltje met de collega’s en de kinderen van Pascal zien de machines als een grote speeltuin (lacht).”

Pioniersrol handhaven

Nu de strategische krijtlijnen zijn uitgezet, wil de familie Ameloot de jaarlijkse groei van 10% verder bestendigen. “Sinds de overdracht is het aantal filialen verdubbeld en zijn we in personeelsaantal gestegen naar een 80-tal medewerkers. Stuk voor stuk door ons te positioneren in de aannemersmarkt voor grote machines.”

“De komende jaren willen we aan schaalgrootte winnen. In Vlaanderen liggen wel nog opportuniteiten voor extra filialen en op termijn zijn Wallonië of zelfs Nederland mogelijke pistes. Bedrijfsmatig gezien hebben we ook nog altijd een duurzaam en futureproof concept binnen een levendige deeleconomie. De pater familias was indertijd pionier en ook wij willen een voortrekkersrol blijven spelen door in te zetten op digitalisering, zonder dat we daarbij een sterke dienstverlening als onze grootste troef verloochenen.”

foto

Contactpersoon

Elisabeth Minnaert

Directeur regio Vlaamse Ardennen & Leiestreek - Familiebedrijven - Partnerships

Volg jij ook het familiebedrijf binnenkort op?

Bekijk ons groeitraject Plato Next Generation

Meer info

Artikel uit publicatie