We zitten intussen aan de derde lockdown – of eerste paaspauze, zo je wil – en de lijst van extra coronaverplichtingen lijkt maar uit te deinen. Bijna alsof het normaal is dat er nog maar eens een tandje of regeltje moet worden bijgestoken. Ja, natuurlijk moeten we het virus afremmen om de zorg te vrijwaren. We roepen iedereen op de regels te blijven volgen. Maar we moeten opletten dat na de crisis deze regeldrift niet overslaat naar alle andere beleidsdomeinen.
Telewerkend thuis. Kijkend naar de Ronde met leeg parcours. Of met mondmasker wandelend over de zeedijk. Door alle coronabeperkingen valt bijna haarfijn te voorspellen hoe uw en mijn ‘paaspauze’ eruit gaat zien. Maar voor veel ondernemers voelt het allesbehalve als een pauze.
De bedrijven die open mogen blijven, werken zich uit de naad om zo goed mogelijk te blijven draaien, en daarbij steeds rekening houdend met de vele regels en verplichtingen. De telewerkapp van de RSZ kwam er vorige week nog bovenop; voor vele ondernemers het toppunt van regelneverij. En alsof dat nog niet genoeg was, komen er nog strengere controles op telewerk bij.
Om weer controle te krijgen over de verspreiding van het virus, wordt er meer en meer controle genomen over onze manier van leven, werken en ondernemen. Al zowat meer dan een jaar overtuigt de overheid ons met een aantal gouden regels, zoals ‘draag een mondmasker’, ‘was regelmatig je handen’ en ‘werk thuis’. Maar daar blijft het lang niet bij. Een avondklok, een nieuwe lockdown, enkel nog aan het raampje mogen zitten in de trein, winkelen op afspraak…
Als er íets ons weer uit deze crisis zal halen, dan is het wel verantwoordelijkheid en ondernemerschap. En dat wakker je niet aan met regeltjes.
Hans Maertens
Ons leven, werken en ondernemen worden in stevige regels gegoten. We zullen ze opvolgen maar mogen er niet aan wennen. En zeker ook onze overheden niet. Natuurlijk moeten we er alles aan doen om deze pandemie onder controle te krijgen. Maar nog meer moeten we er alles aan doen om hier weer uit te geraken, en uit het bijhorende keurslijf. Dat betekent: testen, traceren, vaccineren. Maar ook: motiveren. Want als er íets ons weer uit deze crisis zal halen, dan is het wel met verantwoordelijkheid en ondernemerschap. En dat wakker je niet aan met regeltjes.
Controlitis
Het risico is reëel dat de regelneverij en controlitis zich ook na de coronacrisis doorzet en uitdeint naar andere beleidsdomeinen. Verschillende landen voelen al de noodzaak om de regeldruk te verminderen. En de Europese Commissie heeft recent aangekondigd met een one-in one-out principe te gaan werken: elk voorstel dat voor aanvullende regeldrukkosten zorgt, moet gecompenseerd worden.
En bij ons? Het relanceplan Vlaamse Veerkracht bevat een hervormingsluik waarin men ook de regulitis wil aanpakken. Dat belooft snellere vergunnings- en beroepsprocedures. Maar ook een “grootschalige operatie” tegen regelneverij, die moet uitmonden in een eerste pakket maatregelen tegen de zomer.
De Ronde
Het was nochtans ook al een welkom paascadeau geweest voor onze ondernemingen om een aanzet van deze operatie nu al door te voeren. Want zij blijven elke dag hun Ronde van Vlaanderen rijden, over alle kasseistroken, hellingen en drempels heen. De Ronde waar renners zondag niet meer mogen rijden met gekruiste bovenarmen op het stuur of dalen op de buis. Ook in het wielrennen slaat de regeldrift toe. Maar de koers zal er zondag niet minder mooi door worden.
