Niet twee, niet drie maar zes familieleden werken in het familiebedrijf Deconinck Wanson. Het werd opgericht door Robert Deconinck en staat sinds 1982 in voor warmte-installaties in de maakindustrie. Robert, de vader van Geert en Piet, was sinds 1957 in loondienst in een bedrijf in stoomketels. Toen dit in 1982 in faling ging, zagen Robert en Geert een unieke kans om het over te nemen. De zus en achternicht van Geert en Piet én twee zonen van Geert zijn nu ook actief in het bedrijf. “Ik vind het super dat twee van mijn drie zonen het bedrijf willen verderzetten”, zegt Geert.
Tekst Jolyn De Baets
Onderhoud en herstel van industriële branders en ketels was jarenlang de corebusiness, maar ondertussen heeft Deconinck-Wanson zich verder gespecialiseerd en is het ook actief in de constructie van industriële stoomketels, mobiele stoominstallaties en verhuur. Deconinck-Wanson zit over verschillende sectoren verspreid, met focus op textiel-, voeding-, transport- en chemiebedrijven. “Maar eigenlijk gaat het over de hele waaier aan industriële bedrijven. In principe hebben alle productiebedrijven warmte nodig. Om een product op te warmen of om bijvoorbeeld directe stoominjecties in een oven toe te dienen”, vertelt Piet.
De industriebedrijven ontzorgen is cruciaal bij Deconinck-Wanson. Met hun 24/7 service staan ze hun klanten maximaal bij. “Bij ieder probleem zijn we bereikbaar. We hebben altijd een technieker beschikbaar die een storing kan oplossen. Ook voeren we preventief onderhoud uit en gaan we hen adviseren waar nodig. Deze aanpak zorgt ervoor dat ze zo weinig mogelijk stilstanden hebben. Met meer dan 40 jaar ervaring in de wereld van warmte-installaties, zoeken wij de beste oplossing voor onze klanten”, vertelt Geert.
Een duo broers
De broers Geert en Piet Deconinck zitten ondertussen al meer dan 35 jaar in het bedrijf. Geert stapte als eerste zoon in, zijn jongere broer Piet een paar jaar later. “Mijn broer en ik hebben de volledige geschiedenis van het bedrijf doorlopen. We hebben het bedrijf zien groeien en evolueren”, zegt Piet. De twee zonen van Robert Deconinck worden bijgestaan door de twee zonen van Geert.
Een van die zonen is Jonas. “Ik vind het heel fijn dat ik als derde generatie deel uitmaak van het familiebedrijf”, vertelt Jonas. Hij zit van kindsbeen af in het familiebedrijf. Letterlijk, want vroeger woonden ze met het gezin boven het bedrijf. “Ik heb altijd rondgelopen tussen de ketels. Ook tijdens mijn studies deed ik vakantiejobs bij mijn vader.” Ondertussen werkt Jonas dertien jaar fulltime in het bedrijf. “Binnen Deconinck-Wanson heb ik alle stappen van het proces doorlopen, van onderhoud tot interventies. Er was een duidelijke nood aan bedienden, ondertussen ben ik actief als operationeel manager. Mijn broer Michiel is voornamelijk verantwoordelijk voor de commerciële tak van het bedrijf.”
We kijken als familiebedrijf allemaal dezelfde richting uit. Daar ligt volgens mij onze sterkte.
Piet Deconinck
Groeien door overnames
De groei van Deconinck-Wanson ging gestaag. Tot in 1998. Wat begon als een bedrijf waarin Geert en zijn vader alleen werkten, groeide uit tot een bedrijf met 35 medewerkers door meerdere overnames. Een deel van hun bedrijfsnaam hebben ze hier ook aan te danken. “Wanson Industries is een bedrijf dat onze familie heeft overgenomen in 2004. Dit was een vrij groot en internationaal bedrijf in Vilvoorde en Tienen. Wij hebben het volledige bedrijf en machinepark overgenomen. Aansluitend op de overname van de productiefaciliteiten van Wanson Industries werd in 2006 geïnvesteerd in een nieuwe productiehal op het bedrijfsterrein in Gavere. Een aantal ex-Wanson medewerkers maakten mee de overstap naar ons bedrijf. Dit gaf ons bedrijf een goeie groeispurt”, zegt Jonas.
Twee handen op één buik
Dat Jonas in het bedrijf zou stappen, stond in de sterren geschreven. Michiel maakte pas in september 2022 de overstap van een managementpositie in de beautysector naar het familiebedrijf. “Op een bepaald moment kwam de vraag van Jonas of ik toch niet aan boord wou komen”, vertelt Michiel. Hij vormt nu de nieuwe generatie met Jonas. “Ik zie mezelf als de ondersteunende pilaar van Jonas”, zegt Michiel.
“Ze vullen elkaar perfect aan en zijn twee handen op één buik. Samen zetten ze de visie van het bedrijf op punt. Na mijn pensioen ga ik mijn best doen om alles los te laten. Zolang ze mij af en toe de nodige input geven over de gang van zaken, zal ik ze niet te veel storen op familiefeesten met vragen over het familiebedrijf”, lacht Geert.
(lees verder onder de foto)
Jong talent warm maken
Naast een vast en tevreden klantenbestand, kent het familiebedrijf ook een vast team. “We zijn zeer trots dat we een gemiddelde anciënniteit hebben van 13 jaar. Typisch aan een familiebedrijf, is onze vlakke structuur. We kijken allemaal dezelfde richting uit. Daar ligt volgens mij onze sterkte”, vertelt Piet.
Een mooi retentiecijfer zorgt er natuurlijk voor dat, eenmaal je werknemers in pensioen gaan, er ook veel kennis verloren gaat. Daar is de familie Deconinck zich goed van bewust. “We werken ondere andere graag samen met stagiairs en nemen deel aan beurzen. Maar we gaan nog een stap verder. We leveren installaties in de scholen waar studenten op kunnen oefenen en geven zelf workshops. Op die manier komen de technische jongelingen in contact met ons en zullen ze hopelijk aan ons denken eenmaal ze de arbeidsmarkt betreden. De kennis die we inhouse hebben, kan je nergens anders opdoen. Ook niet op school. Via deze kennisdeling maken we ze warm voor onze nichemarkt. Iedereen die bij ons binnenkomt, krijgt altijd eerst een interne opleiding en volgt dan een paar jaar mee met collega’s. Niemand komt van de schoolbanken en heeft die kennis in huis”, vertelt Geert.
“Het mooie aan werken in een familiebedrijf is de sterke connectie tussen ons. Het kan er soms hevig aan toe gaan, maar het is snel terug gekoeld”, besluit Michiel. “De regel is dat we op familiefeesten niet praten over het werk. Niet altijd evident voor mijn vader en ik. We kunnen veel werken en er veel over praten, maar niet altijd. Die duidelijke grens heb ik goed aangegeven”, lacht Jonas.
