Overslaan en naar de inhoud gaan
Map

Bijzonder Bewogen

  • 30/11/2022

Time flies when you’re having fun. Laten we dat plezier even buiten beschouwing laten, maar inderdaad: de tijd is opnieuw voorbijgevlogen in 2022. We staan op de drempel van een nieuw jaar. Een nieuwe gelegenheid om de zaken aan te pakken, of niet aan te pakken zoals dat in ons land wel vaker het geval is.

JJLL


Maar ik wil met u vooral terugblikken op het afgelopen jaar. Want zij die dachten dat we met de coronapandemie alles gezien hadden, komen bedrogen uit. Dit jaar zal helaas de geschiedenisboeken ingaan als het jaar waarin er opnieuw oorlog werd gevoerd op Europees grondgebied. Oorlog, een woord dat u ongetwijfeld associeert met uw ouders of grootouders, maar niet met deze TikTok generatie anno 2022. En toch. De oorlog die de Russen ontketenden in Oekraïne hebben we allemaal gevoeld, en voelen we nog steeds. Burgers én bedrijven. De coronacrisis maakte plaats voor een inflatie- en energiecrisis. Aardgas en elektriciteit zijn de wapens die Rusland inzet om het Europese Westen te destabiliseren. De gevolgen lieten zich raden. Ons algemene prijspeil schoot de hoogte in als een van Elon Musks nieuwste raketten, gevoed door torenhoge energieprijzen. U en ik zagen onze maandelijkse energiefacturen exploderen, ondernemingen in Limburg zagen energiekosten maal tien gaan. Het leven werd in één klap meer dan elf procent duurder.

Terwijl werknemers aan de voordeur hun energiefactuur binnenkrijgen, waait er bij onze ondernemers een tweede factuur langs de achterdeur binnen. Want dankzij het ingenieuze systeem van de automatische loonindexering wordt de inflatie gekoppeld aan de lonen die automatisch meestijgen, bescherming van onze koopkracht weet u wel. 2022 gaat zo – helaas opnieuw – ook de annalen in als het jaar waarin onze bedrijven een historisch hoge loonkostfactuur krijgen gepresenteerd, voor een totaalbedrag dat oploopt tot meer dan 32 miljard euro in 2024. Meer dan ooit zitten we in een oorlogseconomie en stevenen we af op een recessie waarin het onze ondernemers zijn die de factuur van de crisis moeten ophoesten.

"Meer dan ooit zitten we in een oorlogseconomie en stevenen we af op een recessie waarin het onze ondernemers zijn die de factuur van de crisis moeten ophoesten."

Dat we een oorlog zouden krijgen in Europa… neen, dat had ik niet verwacht. Maar we hadden de gevolgen voor onze ondernemers wel kunnen beperken door sneller te handelen. Bij Voka – KvK Limburg hebben we al in mei op tafel geklopt voor energiesteun, en kloppen we al jaren op tafel voor een aanpassing aan het indexmechanisme. Gezien de huidigeeconomische context mag en kan dit geen taboe meer zijn. Anders prijzen we onszelf, onze jobs én dus onze koopkracht de markt uit.

Eén geluk hebben we wel: we kunnen terugvallen op sterk ondernemerschap in Limburg. De Limburgse ondernemer – u dus – bent niet zomaar kapot te krijgen. De coronacrisis heeft het ondernemerschap in onze provincie niet gebroken. Als we allemaal samenkomen – burgers, bedrijven en overheden – kunnen we ook aan deze crises het hoofd bieden. Laten we daarom aan tafel gaan, praten met elkaar en vervolgens samenwerken aan de welvaart in onze prachtige provincie. Dat is mijn wens voor jullie richting 2023.

Artikel uit publicatie