‘We willen vooral groeien samen met onze medewerkers’
Zoals dat in warme families de traditie is, stellen ook Ellen Jacobs en Tom Van Tendeloo jaarlijks een nieuwjaarsbrief op voor hun medewerkers bij laadarmspecialist Wiese Europe. ‘Bij die jaarlijkse terugblik verbaast het ons telkens wat we samen hebben kunnen realiseren. Merken dat onze mensen mee de kar willen trekken, stemt ons dan blij’, zeggen de zaakvoerders van dit familiebedrijf uit Brecht.
‘Mijn vader heeft in de krant moeten lezen dat ik interesse had om hier te werken’, vertelde Ellen Jacobs twaalf jaar geleden al in Ondernemers, een drietal jaar nadat Chris Jacobs haar had verwelkomd bij Wiese Europe. Intussen is de oprichter van dit familiebedrijf, gespecialiseerd in laadarmen voor uiteenlopende industrieën, al even met pensioen. ‘Wekelijks is hij hier nog wel een halve dag te vinden. Mama verzorgt de boekhouding nog. Mijn enige zus doet heel bewust haar eigen ding buiten het familiebedrijf’, geeft Ellen aan. Het bedrijf runt ze nu samen met haar man Tom, intussen ook al vijftien jaar aan boord bij Wiese Europe. ‘We hebben elkaar op 16-jarige leeftijd leren kennen, lang voor er voor ons dus sprake was van Wiese Europe. Eerst werkte ik hier in de vakantieperiodes en tussen m’n studies door. Na enkele eerste werkervaringen in andere industrieën kwam de vraag om mee aan boord te komen op het juiste moment. Ik wist niet of ze nadien nog eens zou komen, lacht hij.De wil om voor Wiese Europe te werken en de juiste mentaliteit zijn niet toevallig voor beide zaakvoerders ook musts bij jobzoekers, eerder dan hun vaardigheden, kennis of ervaring. ‘Nieuwe medewerkers met de juiste specifieke technische kennis zijn nagenoeg niet te vinden. In onze zoektocht naar talent nemen we daarom niet eender wie aan. We kijken vooral of het karakter kan passen in ons team en of de kandidaat een samenwerking op lange termijn wil aangaan. We zijn toch al snel drie jaren verder vooraleer die alle kneepjes van ons vak kent. We willen investeren in opleiding op de werkvloer, zodat beide partijen hierdoor kunnen groeien. Zo hebben we via onze deelname aan de jongste Voka Open Bedrijvendag iemand kunnen aanwerven die recht van de schoolbanken kwam. Hij kan hier nu verdere kennis opbouwen’, klinkt het.
UNIEKE MARKTPOSITIE
Van de 40 medewerkers in dienst, is de helft technisch personeel dat laadarmen produceert, onderhoudt en reviseert. In service maakt Wiese Europe geen onderscheid tussen het eigen merk of de concurrentie. ‘Het verhaal is begonnen als verkoper en servicepartner voor de toenmalige fabrikant Wiese uit Duitsland. Die service werd vooral geboden voor klanten in de Antwerpse haven.
Van een kleine werkplaats heeft zich dat de voorbije bijna veertig jaar verder ontwikkeld’, licht Tom toe. ‘Door een faillissement van het Duitse Wiese zijn we met een eigen productie gestart. Omdat we Wiese mee hadden uitgebouwd, hebben we die naam behouden. Zo hebben we ook internationaal verder onze weg gevonden. Belgische klanten zijn we gevolgd naar het buitenland en ook buitenlandse klanten kwamen sneller bij ons terecht. We werken voornamelijk met agenten, al bezoeken we grote klanten ook zelf. Uiteindelijk opereren we in een nichemarkt met niet zo veel concurrentie. Door bovendien engineering voor nieuwe projecten te combineren met service en revisies aan bestaande installaties van zowel ons eigen merk als andere merken, zijn we wereldwijd uniek. Met het oog op de waterstofmarkt ontwikkelen we momenteel een prototype van een specifieke laadarm hiervoor. Ook hiermee onderscheiden we ons.
EERST MEER EFFICIËNTIE
Door de opeenvolging van de coronapandemie, de verstoorde logistieke keten, de energiecrisis en de oorlog in Oekraïne kende Wiese Europe een terugval buiten Europa, maar dit jaar moet voor
een heropleving zorgen. ‘Zo nemen we via agenten deel aan beurzen in Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Finland en Singapore. We willen eerst intern werk maken van meer efficiëntie, onder andere met een herindeling van de werkplaatsen. Dat moet helpen om financieel gezond te blijven, al zeker bij het steeds lastigere ondernemingsklimaat hier en onze investeringen van de voorbije jaren’, wijst Ellen op de ingebruikname van nieuwe kantoren en de uitbreiding van de lasafdeling
in een aanpalend gebouw. ‘Kmo’s van onze schaal wordt het steeds moeilijker gemaakt om te blijven groeien. Door de automatische loonindexering in België kunnen we ook niet meegaan in een prijzenoorlog met buitenlandse concurrenten. We hopen nu eens een aantal jaren gewoon onze job te kunnen doen en wat meer ruimte te krijgen om iedereen tevreden te kunnen houden’, stelt het ondernemerskoppel. ‘Af ten toe rijst de vraag of we onze zonen ons willen zien opvolgen. Met alles wat er in het huidige klimaat bij ondernemen komt kijken, willen we hen daar niet in pushen. Gelukkig zijn ze nog maar tien en vijf jaar, dus de vraag dringt zich nog niet op. Later zien we wel waar hun interesses liggen.’ Terwijl Ellen de operationele zaken opvolgt, spitst Tom zich toe op de verkoop en het strategische luik. Tweewekelijks trekken ze een moment uit voor overleg. ‘Thuis proberen we zo min mogelijk te praten over het werk. Als je ’s avonds aan de eettafel merkt dat je kind conversaties over het werk volgt, dan besef je dat je het anders moet aanpakken’, lacht het koppel. ‘Op kantoor zitten we elk ook op een andere verdieping, zodat we in ons werk privé en professioneel echt gescheiden kunnen houden. We komen uiteraard goed overeen en handelen ook vanuit dezelfde waarden. Maar zo hebben we ’s avonds elkaar nog iets te vertellen.’
