Het bezoek dat Vlaams minister-president Jan Jambon afgelopen zomer aan zijn Waalse ambtsgenoot Elio Di Rupo bracht, was in de Vlaamse kranten hooguit een kolommetje op pagina zes waard. Maar in de Franstalige pers werd het nieuws wel breed uitgesmeerd. Een N-VA-politicus die de taalgrens oversteekt,is altijd groot nieuws in het zuiden. Maar zijn bezoek had ook een bijzondere reden: een nieuw samenwerkingsakkoord sluiten om meer Waalse werkzoekenden in Vlaanderen aan de slag te krijgen.
Hoe goedbedoeld ook; alle voorgaande inspanningen om het Waalse Forem met de Vlaamse VDAB te koppelen, hebben nooit veel zoden aan de dijk gebracht. De arbeidsmobiliteit tussen de regio’s is al decennialang een pijnpunt. De voorbije jaren kromp het aantal Walen dat in Vlaanderen werkt zelfs nog; van 53.000 naar 43.000. En dan gaat het vooral om werknemers die net over de taalgrens in Waals-Brabant of Henegouwen wonen. In Antwerpen-Waasland schieten we daar niets mee op.
Daarom is het des te onbegrijpelijker dat de Vlaamse regering met beide voeten op de rem ging staan toen ze begin september de lijst met knelpuntberoepen voor migratie moest updaten. Het gaat om beroepen waarvoor een vlottere arbeidsmigratie van niet-EU- werknemers wordt toegestaan. In plaats van het advies van de SERV te volgen dat vijftig cruciale knelpuntberoepen had gedefinieerd, bevat het A4’tje dat Vlaams minister van Werk Jo Brouns afleverde slechts 29 functies. Onder de zeven nieuwe beroepen in de lijst staan onder meer buschauffeur en tegelzetter. Maar industriële beroepen en ICT-functies schitteren
door afwezig. Chemie, farma, voeding; de drie pijlers van onze Vlaamse welvaart worden dus schromelijk over het hoofd gezien. Indiase IT’ers of Marokkaanse regeltechniekers naar hier halen met tijdelijke contracten, blijft een administratieve calvarietocht.
De Vlaamse excellenties houden koppig vol dat we eerst maar eens ‘onze bestaande arbeidsreserve moeten activeren’. In Wallonië waar de arbeidsreserve aan werklozen en inactieven vele tienduizenden eenheden groter is dan bij ons, heeft de deelstaatregering de migratielijst zonder verpinken uitgebreid tot 75 beroepen. Om maar te zeggen.
‘We zijn de slag om talent met onze buurlanden compleet aan het verliezen.’
groeien dat we het met eigen volk niet gaan redden. Duitsland heeft onlangs een nieuwe migratiewet gestemd, waarmee ze bij wijze van spreken de deur openzetten voor alle niet-EU- burgers die aantoonbaar kunnen bijdragen tot de Duitse economie. Een maatregel die in de bedrijfswereld op luid applaus werd onthaald. Illegale migratie kordater aanpakken, zodat we een humane, legale migratie gekoppeld aan kwalificaties beter kunnen faciliteren; ook dat zou volgens ons stemmen opleveren.
